ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺎﺧﻮد آﮔﺎه ، ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه :زﯾﮕﻤﻮﻧﺪ ﻓﺮوﯾﺪ ، ﻣﺘﺮﺟﻢ :ﺷﻬﺮﯾﺎروﻗﻔﯽ ﭘﻮر
از رواﻧﮑﺎوی آﻣﻮﺧﺘﻪاﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﺎﻫﯿﺖ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺳﺮﮐﻮب در ﭘﺎﯾﺎن دادن و ﻣﺤﻮ ﮐﺮدن اﯾﺪه ﯾﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺎﻫﯿﺖ اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ، ﮐﻪ اﻣﺮی ﻏﺮﯾﺰی را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ ،ﻓﮑﺮی ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﻢ ﮐﻪ آن اﯾﺪه در وﺿﻌﯿﺖ ، آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺷﺪن آن اﯾﺪه اﺳﺖ .وﻗﺘﯽ ﭼﻨﯿﻦ اﻣﺮی رخ ﻣﯽدﻫﺪ و ﻗﺎدر ﻫﺴﺘﯿﻢ دﻟﯿﻞ و ﺑﯿﻨﻪ ﮐﺎرآﻣﺪی ﻓﺮاﻫﻢ آورﯾﻢ ﺗﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﯿﻢ ﺣﺘﯽ وﻗﺘﯽ ،اﺳﺖ «ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه» ﺣﺘﯽ وﻗﺘﯽ ﺷﺎﻣﻞ اﯾﺪهای اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﻪ آﮔﺎﻫﯽ وارد ﺧﻮاﻫﺪ ،اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه اﺳﺖ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺄﺛﯿﺮاﺗﯽ اﯾﺠﺎد ﮐﻨﺪ .ﻫﺮ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺳﺮﮐﻮب ﻣﯽﺷﻮد ﺣﺘﻤﺎً در ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ،ﺷﺪ ﻟﯿﮑﻦ ﺑﺎﯾﺪ دﻗﯿﻘﺎً از ﻫﻤﯿﻦ اول ﺧﺎﻃﺮﻧﺸﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ اﻣﻮر ﺳﺮﮐﻮبﺷﺪه ﻫﻤﻪ ﺿﻤﯿﺮ ، ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻧﻤﯽدﻫﻨﺪ .ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺣﯿﻄﻪای ﮔﺴﺘﺮدهﺗﺮ دارد و اﻣﻮر ﺳﺮﮐﻮبﺷﺪه ﺑﺨﺸﯽ از ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎهاﻧﺪ . ﻣﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ از ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻣﯽرﺳﯿﻢ؟ اﻟﺒﺘﻪ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه را ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ اﻣﺮی آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ دﺳﺘﺨﻮش ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﯾﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺑﻪ اﻣﺮی آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ، اﺳﺖ ﮐﻪ درک ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﺑﺎﺷﺪ .آﺛﺎر رواﻧﮑﺎوی ﻫﺮ روزه ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪ اﯾﻦ ﻧﻮع از اﻣﻮر ]ﯾﻌﻨﯽ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻓﺮد ﺗﺤﺖ رواﻧﮑﺎوی ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﻣﻮاﻧﻊ و اﻧﻮاع ، ]ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ .ﺑﺮای آنﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪای رخ دﻫﺪ ﺑﺎ ﭘﺲ راﻧﺪنِ اﯾﺪهای از ﺿﻤﯿﺮ ،ﻫﻤﺎن ﻣﻘﺎوﻣﺘﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ ،ﻣﻘﺎوﻣﺘﻬﺎی ﺧﺎص ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ .ﻣﺼﺎﻟﺤﯽ ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﺮﮐﻮﺑﺶ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه
.ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ۱ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺑﺴﯿﺎری اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ و ﮔﻔﺖوﮔﻮ ﻗﺮار دادهاﻧﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ ﻣﺎ ﺣﻖ دارﯾﻢ ﻓﺮض ﮐﻨﯿﻢ اﻣﺮی رواﻧﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه اﺳﺖ و اﯾﻦ ﻓﺮض را ﺑﺮای ﻣﻘﺎﺻﺪ ﮐﺎر ﻋﻠﻤﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮﯾﻢ؟ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮدﯾﺪ ﻣﯽﺗﻮان ﭼﻨﯿﻦ ﺟﻮاب داد ﮐﻪ ﻓﺮض ﻣﺎ در ﻣﻮرد وﺟﻮد ﺿﻤﯿﺮﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻓﺮﺿﯽ ﺿﺮوری و ﻣﻌﻘﻮل اﺳﺖ و ﻣﺎ ﺷﻤﺎری از ﺑﺮاﻫﯿﻦ وﺟﻮد آن را در دﺳﺖ دارﯾﻢ . دارای ﺷﻤﺎر ،درون ﺧﻮدﺷﺎن ، اﯾﻦ وﺟﻮد از آن رو ﺿﺮوری اﺳﺖ ﮐﻪ دادهﻫﺎی آﮔﺎﻫﯽ ﮐﻨﺸﻬﺎﯾﯽ رواﻧﯽ رخ ،ﻫﻢ در اﻓﺮاد ﺳﺎﻟﻢ و ﻫﻢ در ﺑﯿﻤﺎران ، ﺑﺴﯿﺎری ﺷﮑﺎف و ﻓﺎﺻﻠﻪاﻧﺪ .ﻏﺎﻟﺒﺎً ، ﻣﯽدﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ وﻗﺘﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺿﯿﺢاﻧﺪ ﮐﻪ وﺟﻮد ﻧﻮع دﯾﮕﺮی از ﮐﻨﺸﻬﺎ را ﻣﺴﻠّﻢ ﻓﺮض ﮐﻨﯿﻢ آﮔﺎﻫﯽ ﻫﯿﭻ ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ ﺑﺮاﯾﺸﺎن در اﺧﺘﯿﺎر ﻧﺪارد .اﯾﻦ ﮐﻨﺸﻬﺎ ﻓﻘﻂ ، ﻣﻊاﻟﻮﺻﻒ ،ﮐﻨﺸﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ،و روءﯾﺎ در اﻓﺮاد ﺳﺎﻟﻢ و ﻫﻤﻪ آن ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ در اﻓﺮاد ﺑﯿﻤﺎر۱ﻟﻐﺰﺷﻬﺎی ﮐﻨﺸﯽ ﻋﻨﻮان ﻋﻼﻣﺖ ﺑﯿﻤﺎری رواﻧﯽ ﯾﺎ ﻧﻮﻋﯽ وﺳﻮاس ﺗﺸﺮﯾﺢ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺷﺨﺼﯿﺘﺮﯾﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎی روزﻣﺮّهﻣﺎن ﻣﺎ را ﺑﺎ اﯾﺪهﻫﺎﯾﯽ رو در رو ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽداﻧﯿﻢ از ﮐﺠﺎ ﺑﻪ ذﻫﻨﻤﺎن رﺳﯿﺪهاﻧﺪ و ﺑﺎ ﻧﺘﺎﯾﺠﯽ ذﻫﻨﯽ ﻣﻼزماﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽداﻧﯿﻢ ﭼﻪﻃﻮر ﺑﻪ آﻧﻬﺎ رﺳﯿﺪهاﯾﻢ .ﺣﺎل اﮔﺮ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮ اﯾﻦ ادﻋﺎ ﭘﺎﻓﺸﺎری ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﻨﺶ روﺣﯽ ﮐﻪ در ﻣﺎ رخ ﻣﯽدﻫﺪ ﻟﺰوﻣﺎً ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮد ﻣﺎ از ﺧﻼل ] آنﮔﺎه ﺗﻤﺎﻣﯽ ﮐﻨﺸﻬﺎی آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ]ای ﮐﻪ در ﺑﺎﻻ ﺑﺪاﻧﻬﺎ اﺷﺎره ﺷﺪ ،آﮔﺎﻫﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻨﺸﻬﺎی ،اﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﯿﻦ اﯾﻦ ﮐﻨﺸﻬﺎ ، ﺑﯽرﺑﻂ و ﻧﺎﻣﻠﻤﻮس ﺑﺎﻗﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪ .ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎﻫﺎﻧﻪای را ﮐﻪ اﺳﺘﻨﺘﺎج ﮐﺮدهاﯾﻢ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻓﺮﺿﯽ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﻨﯿﻢ آنﮔﺎه ﺑﯿﻦ ﮐﻨﺸﻬﺎ ﭘﯿﻮﻧﺪی ﻗﺎﺑﻞ ﻓﻬﻢ ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽﺷﻮد .ﺑﻬﺮه و اﻓﺰاﯾﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﺪﯾﻦﺳﺎن در ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآﯾﺪ ﻣﺒﻨﺎﯾﯽ دﻗﯿﻘﺎً وﻗﺘﯽ ﻣﻌﻠﻮم ، ﻣﻮﺟﻪ ﺑﺮای ﻓﺮاﺗﺮ رﻓﺘﻦ از ﻣﺤﺪودهﻫﺎی ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ اﺳﺖ .ﻋﻼوه ﺑﺮ آن ﻣﯽﺷﻮد ﻓﺮض وﺟﻮد ﺿﻤﯿﺮی ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻗﺎدرﻣﺎن ﻣﯽﺳﺎزد ﮐﻪ روﻧﺪی ﻣﻮﻓﻘﯿﺖآﻣﯿﺰ را ﺑﻨﺎ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ آنﮔﺎه ﺧﻮد اﯾﻦ ، ﺑﻪ واﺳﻄﻪ آن ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ ﺗﺄﺛﯿﺮی ﮐﺎرآ ﺑﺮ ﺧﻂ ﺳﯿﺮ ﻓﺮاﯾﻨﺪ آﮔﺎﻫﯽ اﻋﻤﺎل ﮐﻨﯿﻢ ، ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ اﺛﺒﺎﺗﯽ ﺧﺪﺷﻪﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺑﺮ وﺟﻮد آن ﭼﯿﺰی اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻗﺒﻞ ﻓﺮﺿﺶ ﮐﺮدهاﯾﻢ .از ﻫﻤﯿﻦ رو وﺟﻮد ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه اﯾﻦ ﮔﻔﺘﻪ را ﺑﻪ ادﻋﺎﯾﯽ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮلﺑﺪل ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮﺿﻌﯽ
ﮐُﻨﺸﯽ ﮐﻪ ﺧﺎرج از ﻫﻨﺠﺎرِ ﮐﻨﺸﻬﺎی روزﻣﺮّه ﻓﺮد ﻗﺮار (errors) : ﯾﺎ ﺧﻄﺎﻫﺎ(para praxis) -ﻟﻐﺰش ﮐﻨﺸﯽ ١ ﻣﯽﮔﯿﺮد، ﻧﻈﯿﺮ ﻟﻐﺰﺷﻬﺎی زﺑﺎﻧﯽ، ﻟﻐﺰش ﻗﻠﻢ، ﻟﻄﯿﻔﻪﻫﺎ، از ﯾﺎد ﺑﺮدن اﺳﻤﻬﺎی آﺷﻨﺎ و . . .ــ )م(
اﺗﺨﺎذ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻘﺮر دارﯾﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ در ذﻫﻦ ﻣﯽﮔﺬرد ﺑﺮای آﮔﺎﻫﯽ ﻧﯿﺰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﯽﺷﻮد ﭘﯿﺸﺘﺮ رﻓﺖ و در دﻓﺎع از ﻓﺮض وﺟﻮد ﻧﻮﻋﯽ ﺣﺎﻟﺖ رواﻧﯽ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺘﺪﻻل ﮐﺮد ﮐﻪ ﺧﻮدآﮔﺎﻫﯽِ ]ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﻣﺎ[در ﻫﻤﻪ ﺣﺎل ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺤﺘﻮای اﻧﺪﮐﯽ اﺳﺖ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﯾﺪ در دورهﻫﺎی ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ از زﻣﺎن در ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻬﻔﺘﮕﯽ ﺑﺎﺷﺪ؛ ، اﻋﻈﻢ آﻧﭽﻪ ﻣﻌﺮﻓﺖ آﮔﺎه ﻣﯽﻧﺎﻣﯿﻢ در ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﺎﺷﺪ .وﻗﺘﯽ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺧﺎﻃﺮات ﻧﻬﻔﺘﻪﻣﺎن را ،از ﻧﻈﺮ رواﻧﯽ ،ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻮرد ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﯿﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼً درکﻧﺎﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻪﻃﻮر ﻣﯽﺷﻮد وﺟﻮد ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه را اﻧﮑﺎر ﮐﺮد .ﻟﯿﮑﻦ در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎ اﻋﺘﺮاﺿﯽ ﻣﻮاﺟﻬﯿﻢ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ آنﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ ، ﯾﺎدﻫﺎی ﻧﻬﻔﺘﻪ را دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﺧﺎﻃﺮاﺗﯽ رواﻧﯽ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﺮد ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻣﺮ رواﻧﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺠﺪداً از درون ، ﺑﺎ ﭘﺲﻣﺎﻧﺪه ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﻣﺘﻨﺎﻇﺮﻧﺪ ﺑﻘﺎﯾﺎی ،ﺑﺮﻋﮑﺲ ، آﻧﻬﺎ ﺑﺮﺧﯿﺰد .ﭘﺎﺳﺦ واﺿﺢ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺮدﯾﺪی آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﻃﺮه ﻧﻬﻔﺘﻪ ﭘﺮﺳﺶﻧﺎﭘﺬﯾﺮی از ﻓﺮاﯾﻨﺪی رواﻧﯽ اﺳﺖ .ﻟﯿﮑﻦ ﻣﻬﻤﺘﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ روﺷﻨﯽ درﯾﺎﺑﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻋﺘﺮاض ﻣﺒﺘﻨﯽ اﺳﺖ ﺑﺮ ﯾﮑﺴﺎن اﻧﮕﺎﺷﺘﻦ آﻧﭽﻪ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ اﺳﺖ و آﻧﭽﻪ رواﻧﯽ اﺳﺖ ــﻫﺮﭼﻨﺪ اﯾﻦ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﯾﮑﯽ از اﺻﻮل ﻣﻮﺿﻮﻋﻪ ﻓﺮض ﺷﺪه اﺳﺖ .اﯾﻦ ،ﻓﺮض ﺻﺮﯾﺤﺎً ﺑﯿﺎن ﻧﺸﺪه ﯾﮑﺴﺎناﻧﮕﺎری ﯾﺎ ﻣﺼﺎدره ﺑﻪ ﻣﻄﻠﻮب اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ از ﻗﺒﻞ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ ﯾﺎ اﯾﻦﮐﻪ اﯾﻦ ﯾﮑﺴﺎناﻧﮕﺎری اﻣﺮی اﻋﺘﺒﺎری و ،ﻫﺮ آﻧﭽﻪ رواﻧﯽ اﺳﺖ ﺿﺮورﺗﺎً آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﺑﻪ روی اﺑﻄﺎل ﮔﺸﻮده ،ﻧﻈﯿﺮ ﺑﻘﯿﻪ اﻣﻮر اﻋﺘﺒﺎری ، ﻧﺎﺷﯽاز ﻧﻈﺎم ﻧﺎﻣﮕﺬاری اﺳﺖ .اﻟﺒﺘﻪ دوﻣﯽ ﻧﯿﺴﺖ .ﭘﺮﺳﺶ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ آﯾﺎ اﯾﻦ اﻣﺮ اﻋﺘﺒﺎری ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ آن ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﺬﯾﺮش آن ﻣﺤﺪود ﮐﻨﯿﻢ ﯾﺎ ﻧﻪ .ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺸﻮد ﭼﻨﯿﻦ ﭘﺎﺳﺦ داد ﮐﻪ ﺗﺴﺎوی اﻣﺮ رواﻧﯽ و اﻣﺮ ﺧﻮدآﮔﺎه ﮐﺎﻣﻼً ﺑﯽﻣﻮرد اﺳﺖ .ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮﺿﯽ اﺳﺘﻤﺮار رواﻧﯽ را از ﻫﻢ ﻣﯽﮔﺴﻠﺪ و ﻣﺎ را ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼت ﻻﯾﻨﺤﻞ ﻧﺎﺷﯽ از ﺑﺮاﺑﺮیِ رواﻧﯽ ـ ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ درﮔﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ؛ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ در ﺑﺮاﺑﺮ اﯾﻦ اﻧﺘﻘﺎد ﻗﺮار دارد ﮐﻪ ﺑﺪون دﻟﯿﻠﯽ واﺿﺢ ﻧﻘﺸﯽ را ﮐﻪ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﻋﻬﺪه دارد ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﺑﺮآورد ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﺷﺘﺎﺑﺰده ﻣﺎ را از ﺑﯽآنﮐﻪ ﻗﺎدر ﺑﺎﺷﺪ اﯾﻦ ﻣﺤﺮوﻣﯿﺖ را ﺑﺎ ﻧﺘﺎﯾﺞ ، ﺣﻮزه ﺗﺤﻘﯿﻖ رواﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ ﻣﺤﺮوم ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺣﻮزهﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﺟﺒﺮان ﮐﻨﺪ . واﺿﺢ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺑﺮدنِ ﺧﻮﯾﺶ در ﻣﻨﺎﻗﺸﻪای ﻟﻔﻈﯽ روﺑﻪرو ،ﺑﺎری ، ﮐﻪ وﺟﻮدش اﻧﮑﺎرﻧﺎﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ ،ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪارد ﺣﺎﻻت ﻧﻬﻔﺘﻪ زﻧﺪﮔﯽِ روﺣﯽ را ، اﺳﺖ .ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺣﺎﻻت رواﻧﯽِ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﺸﻨﺎﺳﯿﻢ ﯾﺎ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺣﺎﻻت ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ؛ ﺑﻪ ﺟﺎی آن ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ
ﺗﻮﺟﻬﻤﺎن را ﺑﺮ آن ﭼﯿﺰی ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻃﻤﯿﻨﺎن از ﻣﺎﻫﯿﺖ اﯾﻦ ﺣﺎﻻت ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﺑﺮای ﻣﺎ ﮐﺎﻣﻼً ، ﻣﯽداﻧﯿﻢ .ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﺨﺼﻪﻫﺎی رواﻧﯽِ اﯾﻦ ﺣﺎﻻت ﻣﺮﺑﻮط اﺳﺖ دﺳﺘﺮسﻧﺎﭘﺬﯾﺮﻧﺪ؛ ﻫﯿﭻ ﻣﻔﻬﻮم رواﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ ﯾﺎ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﺼﻮری از ﻣﺎﻫﯿﺖ ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﺎﻻت در ﻧﻘﺎط ﺑﯽﺷﻤﺎری ﺑﺎ ، آن ﺣﺎﻻت ﺑﺪﻫﺪ .از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ و ﺑﺎ اﻧﺪﮐﯽ ﮐﻠﻨﺠﺎر رﻓﺘﻦ ﻣﯽﺗﻮان آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی ،ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی روﺣﯽِ آﮔﺎه ﺗﻤﺎس دارﻧﺪ روﺣﯽ آﮔﺎه ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﺮد ﯾﺎ اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎ را ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﺸﺎن ﮐﺮد؛ و ﻣﯽﺷﻮد ﺗﻤﺎﻣﯽِ ﻣﻘﻮﻻﺗﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮای ، ﻣﻘﻮﻻﺗﯽ ﭼﻮن اﯾﺪهﻫﺎ ، ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﻨﺸﻬﺎی روﺣﯽِ آﮔﺎه ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺮﯾﻢ ﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ اﻋﻤﺎل ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺼﻤﯿﻤﺎت و ﻧﻈﺎﯾﺮ آن .در واﻗﻊ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎری از اﯾﻦ ﺣﺎﻻت ﻧﻬﻔﺘﻪ دﻗﯿﻘﺎً در ﻏﯿﺒﺖ ،ﻣﻘﺎﺻﺪ آﮔﺎﻫﯽ وﺟﻮد دارﻧﺪ و ﻓﻘﻂ از اﯾﻦ ﺟﻨﺒﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻻت آﮔﺎه ﻣﺘﻔﺎوتاﻧﺪ .از ﻫﻤﯿﻦ رو ﺑﻬﺘﺮ و در ﻋﯿﻦ ، اﺳﺖ ﮐﻪ در ﭘﺬﯾﺮش اﯾﻦ ﺣﺎﻻت ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ اﺑﮋهﻫﺎی ﺗﺤﻘﯿﻖ رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﺗﺮدﯾﺪ ﻧﮑﻨﯿﻢ ﺣﺎل ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﺑﺎ آﻧﻬﺎ رﻓﺘﺎر ﻧﮑﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﻋﻤﯿﻘﺘﺮﯾﻦ ﭘﯿﻮﻧﺪ را ﺑﺎ ﮐﻨﺸﻬﺎی روﺣﯽ آﮔﺎه دارﻧﺪ . اﻧﮑﺎر ﺳﺮﺳﺨﺘﺎﻧﻪ ﺧﺼﻠﺖ رواﻧﯽ ﮐﻨﺸﻬﺎی روﺣﯽِ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﻧﺎﺷﯽ از اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎی ذیرﺑﻂ ﺑﯿﺮون از ﺣﯿﻄﻪ رواﻧﮑﺎوی ﺑﻮدهاﻧﺪ .ﻫﺮ آن ﮐﺲ ﮐﻪ از واﻗﻌﯿﺎت آﺳﯿﺐﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻫﺮ ﮐﻪ ﻟﻐﺰﺷﻬﺎی ﮐﻨﺸﯽِ ﻣﺮدم ﻋﺎدی را ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﻣﯽاﻧﮕﺎرد و ﺑﺎ اﯾﻦ ﺿﺮباﻟﻤﺜﻞ ،ﻧﺎآﮔﺎه ﺑﺎﺷﺪ ، [“Träume sind Schäume”] « روءﯾﺎﻫﺎ ﻣﻬﻤﻼتاﻧﺪ » ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺧﺮﺳﻨﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﮑﻮم اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻣﺴﺎﺋﻞ رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽِ آﮔﺎﻫﯽِ ﺧﻮد ﭼﯿﺰ ﮐﻤﯽ ﺑﺪاﻧﺪ و ﺑﺪﯾﻦﻣﻨﻈﻮر ﻫﺮ ﻧﯿﺎزی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﺼﻮر ﻧﻮﻋﯽ ﮐﻨﺶ روﺣﯽ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه را از ﺧﻮﯾﺶ درﯾﻎ ﮐﻨﺪ .از ﻗﻀﺎ ﺣﺘﯽ ﻗﺒﻞ از ﻇﻬﻮر ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ،۲ ﺗﺠﺮﺑﯿﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻫﯿﭙﻨﻮﺗﯿﺰم و ﺧﺼﻮﺻﺎً اﻟﻘﺎﺋﺎت ﻣﺎﺑﻌﺪﻫﯿﭙﻨﻮﺗﯿﺰﻣﯽ ،رواﻧﮑﺎوی ﻣﻠﻤﻮس وﺟﻮد و ﻧﺤﻮه ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه روﺣﯽ را اﺛﺒﺎت ﮐﺮده ﺑﻮد . ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ،ﻓﺮض وﺟﻮد ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻓﺮﺿﯽ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﻌﻘﻮل اﺳﺖ ،ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ ﭘﯿﺶﻓﺮض ﺣﺘﯽ ﻗﺪﻣﯽ ﮐﻮﺗﺎه از وﺟﻪ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن ﻣﺘﻌﺎرف و ﻗﺎﺑﻞ ﭘﺬﯾﺮش ﻫﻤﮕﺎن دور ﻧﻤﯽﺷﻮﯾﻢ . و اﯾﻦﮐﻪ دﯾﮕﺮ ، ﻫﺮﯾﮏ از ﻣﺎ را ﻓﻘﻂ از ﺣﺎﻻت ﺷﺨﺼﯽِ ذﻫﻦ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺎﺧﺒﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ ، ﺿﻤﯿﺮ آﮔﺎه اﺳﺘﻨﺘﺎﺟﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ از ﻗﯿﺎس ﮐﻨﺸﻬﺎ و ﮔﻔﺘﻪﻫﺎی ،ﻣﺮدﻣﺎن ﻫﻢ دارای ﺿﻤﯿﺮ آﮔﺎه ﻫﺴﺘﻨﺪ
-ﻣﻨﻈﻮر دﺳﺘﻮراﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺣﯿﻦ ﻋﻤﻞ ﻫﯿﭙﻨﻮﺗﯿﺰم و در ﺧﻮاب ﻫﯿﭙﻨﻮﺗﯿﺰﻣﯽِ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ او اﻟﻘﺎ ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻌﺪﻫﺎ، ٢ ﭘﺲ از آن ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﻫﯿﭙﻨﻮﺗﯿﺰم ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪ، ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ دﻟﯿﻞ و ﻣﻨﺸﺄ آن را ﻫﻢ ﻧﻤﯽداﻧﺪ .ــ )م(
.ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﮐﻪ رﻓﺘﺎرﺷﺎن را ﺑﺮای ﺧﻮﯾﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﻓﻬﻢ ﮐﻨﯿﻢ ، ﻣﺸﻬﻮد آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽآورﯾﻢ )ﺑﯽﺷﮏ از ﻧﻈﺮ رواﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ درﺳﺖﺗﺮ ﻣﯽﺑﻮد اﯾﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ را اﯾﻦﻃﻮر ﺑﯿﺎن ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺪون ﺳﺮﺷﺖ ﺷﺨﺼﯽ ﺧﻮد و در ﻧﺘﯿﺠﻪ آﮔﺎﻫﯿﻤﺎن را ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ دﯾﮕﺮ ﻧﺴﺒﺖ ، ﻫﯿﭻﮔﻮﻧﻪ ﺗﺄﻣﻞ ﺧﺎص ﻣﯽدﻫﯿﻢ؛ و اﯾﻦﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻫﻤﺴﺎناﻧﮕﺎری ﯾﮑﯽ از ﺷﺮوط ﺿﺮوری ﻓﻬﻢِ ﻣﺎ اﺳﺖ . (در ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﮔﯿﺎﻫﺎن ،ﺑﻪ ﺣﯿﻮاﻧﺎت ، ﻧﻔﺲ آدﻣﯽ اﯾﻦ اﺳﺘﻨﺘﺎج )ﯾﺎ اﯾﻦﻫﻤﺴﺎﻧﯽ (را ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮدات اﻧﺴﺎﻧﯽِ دﯾﮕﺮ و ﻣﺎداﻣﯽ ﮐﻪ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﻫﻤﻪ ﻣﻮارد ﻓﻮق ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ، اﺷﯿﺎء ﺑﯽﺟﺎن و ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺰرگ ﮔﺴﺘﺮش ﻣﯽداد ﻓﺮدی ﻋﻈﯿﻢ و ﺧﺮدﮐﻨﻨﺪه ﺑﻮد اﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎناﻧﮕﺎری ﻣﻔﯿﺪ و ﮐﺎرآ ﻣﯽﻧﻤﻮد؛ ﻟﯿﮑﻦ ﻫﻤﭙﺎی اﻓﺰاﯾﺶ . ﭼﻨﯿﻦ ﻫﻤﺴﺎﻧﯽای ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﻣﯽﺷﺪ ،«دﯾﮕﺮﯾﻬﺎ»ﺗﻔﺎوت ﻧﻔﺲ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻗﻀﺎوت اﻧﺘﻘﺎدی ﻣﺎ درﺑﺎره ﻣﺴﺄﻟﻪ وﺟﻮد آﮔﺎﻫﯽ در ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺑﺎ ﺷﮏ و ﺗﺮدﯾﺪ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ؛ ،اﻣﺮوزه ﻣﺎ از ﭘﺬﯾﺮش آن در ﻣﻮرد ﮔﯿﺎﻫﺎن ﺳﺮ ﺑﺎز ﻣﯽزﻧﯿﻢ و ﻓﺮض وﺟﻮد آﮔﺎﻫﯽ در ﻣﺎده ﺑﯽﺟﺎن را ﻋﺮﻓﺎن و رازﮔﺮاﯾﯽ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ .ﻟﯿﮑﻦ ﺣﺘﯽ در ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﯾﻞِ اوﻟﯿﻪ و اﺻﻠﯽ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎناﻧﮕﺎری در ﻫﻤﻨﻮﻋﺎن ﺧﻮد ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ــ ﻓﺮض وﺟﻮد «دﯾﮕﺮﯾﻬﺎ»ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻘﺪ ﺗﺎب آورده اﺳﺖ ــ ﯾﻌﻨﯽ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻮﻋﯽ آﮔﺎﻫﯽ در آﻧﺎن ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﯾﮏ اﺳﺘﻨﺘﺎج اﺳﺖ و ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ از آن ﺣﺘﻤﯿﺖ ﺑﯽواﺳﻄﻪای ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ وﺟﻮد آﮔﺎﻫﯽ ﺷﺨﺺِ ﺧﻮدﻣﺎن دارﯾﻢ . رواﻧﮑﺎوی ﺑﯿﺶ از اﯾﻦ ﭼﯿﺰی ﻧﻤﯽﺧﻮاﻫﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ اﺳﺘﻨﺘﺎج را ﺑﺮ ﺧﻮدﻣﺎن ﻧﯿﺰ اﻋﻤﺎل ﻧﺎﭼﺎر ، ﮐﻨﯿﻢ ــ اﻗﺪاﻣﯽ ﮐﻪ ﺻﺪ اﻟﺒﺘﻪ ذاﺗﺎً ﺑﻪ آن راﻏﺐ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ .اﮔﺮ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ اﻗﺪاﻣﯽ دﺳﺖ ﺑﺰﻧﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﮐﻨﺸﻬﺎ و ﺗﺠﻠﯿﺎﺗﯽ ﮐﻪ در ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ و ﻧﻤﯽداﻧﯿﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺑﺎﻗﯽِ زﻧﺪﮔﯽ روﺣﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﺘﺼﻞ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای داوری ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﺑﻪ ﺷﺨﺺِ دﯾﮕﺮی ﺗﻌﻠﻖ دارﻧﺪ؛ اﯾﻦ اﻋﻤﺎل ﺑﻪ واﺳﻄﻪ زﻧﺪﮔﯽ روﺣﯽای ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ، ﮐﺴﯽ دﯾﮕﺮ ﻧﺴﺒﺖ داده ﺷﺪه اﺳﺖ .ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ در دﯾﮕﺮان اﻋﻤﺎﻟﯽ را ﺗﻔﺴﯿﺮ ﮐﻨﯿﻢ )و ﺧﻮﯾﺶ را درون زﻧﺠﯿﺮه رﺧﺪادﻫﺎی روﺣﯽ ﺟﺎی دﻫﯿﻢ (ﮐﻪ ﺧﻮد از ﭘﺬﯾﺮش ﻫﻤﺎﻧﻬﺎ در ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ اﻣﺮی روﺣﯽ ﺳﺮ ﺑﺎز ﻣﯽزﻧﯿﻢ .اﯾﻦ ﺑﺮرﺳﯽ و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺎ را از ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﻣﻨﺤﺮف ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﺎﻧﻊ ، ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﻣﺸﻬﻮد ،ﺟﺎ ﺳﺪی ﺧﺎص از آن ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﺻﺤﯿﺢ از ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮﺳﯿﻢ . ﺑﻪ ﻫﺮ ،ﺑﺮ ﺧﻮﯾﺶ اﻋﻤﺎل ﺷﻮد ، ﻋﻠﯽرﻏﻢ ﻣﻮﺿﻌﮕﯿﺮی دروﻧﯽ ،وﻗﺘﯽ اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ اﺳﺘﻨﺘﺎج ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﻄﻘﺎً ﻓﺮضِ وﺟﻮدی دﯾﮕﺮ را ]در ، ﺣﺎل ﺑﻪ اﻓﺸﺎی ﻧﻮﻋﯽ ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻧﻤﯽاﻧﺠﺎﻣﺪ ﻓﺮد ﺑﺎ آﮔﺎﻫﯽای ﮐﻪ ﺧﻮد او (self) آﮔﺎﻫﯽِ ﺛﺎﻧﻮﯾﻪای ﮐﻪ در ﻧﻔﺲ ، آﮔﺎﻫﯽ[ﭘﯿﺶ ﻣﯽﮐﺸﺪ
ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ اﺳﺖ .اﻣﺎ در ﻫﻤﯿﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ درﺳﺘﯽ اﻧﺘﻘﺎدﻫﺎﯾﯽ ﻣﻄﺮح ﺷﻮد .در دﻗﯿﻘﺎً ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ ﺑﺎ ، اوﻟﯿﻦ ﻗﺪم اﯾﻦﮐﻪ آﮔﺎﻫﯽای ﮐﻪ ﻣﺎﻟﮑﺶ از آن ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰی ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺎﻗﺪ ، ﻣﺴﺄﻟﻪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ آﮔﺎﻫﯽای ، آﮔﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮدی دﯾﮕﺮ ﺗﻌﻠﻖ دارد .در ﺿﻤﻦ اﺻﻼً ارزش ﻫﯿﭻﮔﻮﻧﻪ ﺑﺤﺚ و ، ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ وﺟﻪ ﻣﺸﺨﺼﻪ ﺧﻮﯾﺶ ]ﯾﻌﻨﯽ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﻮدن [اﺳﺖ ، ﻧﻈﺮی را ﻧﺪارد .ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮن در ﺑﺮاﺑﺮ وﺟﻮد ﯾﮏ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه رواﻧﯽ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺮدهاﻧﺪ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ آن را ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻓﮑﺮی ﺗﻌﻮﯾﺾ ﮐﻨﻨﺪ .دوم آنﮐﻪ رواﻧﮑﺎوی ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی روﺣﯽ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﮐﻪ اﺳﺘﻨﺘﺎج ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﺗﻮﺟﯿﻪﮐﻨﻨﺪه درﺟﻪ ﺑﺎﻻﯾﯽ از اﺳﺘﻘﻼل دوﺟﺎﻧﺒﻪاﻧﺪ؛ ﮔﻮﯾﺎ آﻧﻬﺎ ﻫﯿﭻ ﭘﯿﻮﻧﺪی ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻧﺪارﻧﺪ و ﻫﯿﭻﭼﯿﺰ از ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮد را ﻣﻬﯿﺎ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ در ﺧﻮد ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮض وﺟﻮد ﯾﮏ آﮔﺎﻫﯽِ ، ﻧﻤﯽداﻧﻨﺪ .در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﺑﻠﮑﻪ ﺳﻮﻣﯽ و ﭼﻬﺎرﻣﯽ و ﺷﺎﯾﺪ ﺑﯽﺷﻤﺎر ﺣﺎﻻت آﮔﺎﻫﯽ را ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ ﮐﻪ ، دوم را ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ ﺗﻤﺎﻣﯽﺷﺎن ﺑﺮای ﻣﺎ و ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ .و ﺳﻮم ــ ﮐﻪ در ﺑﯿﻦ اﯾﻦ اﺳﺘﺪﻻﻻت وزﯾﻦﺗﺮﯾﻦ آﻧﻬﺎﺳﺖ ــ اﯾﻦﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ واﻗﻌﯿﺖ را ﻧﺎدﯾﺪه ﻧﮕﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ رواﻧﮑﺎواﻧﻪ آﺷﮑﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎری از اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی ﻧﻬﻔﺘﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎت و ﺣﺎﻻت ﻏﺮﯾﺒﯽ دارﻧﺪ ﮐﻪ در ﭼﺸﻢ ﻣﺎ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ دﻻﯾﻞ و ، و آﺷﮑﺎرا ﻧﺎﻓﯽ ﺻﻔﺎﺗﯽ از آﮔﺎﻫﯽاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻣﺎ آﺷﻨﺎﯾﻨﺪ .از اﯾﻦ رو ، ﻧﺎﻣﻌﺘﺒﺮ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﺷﻮاﻫﺪی در دﺳﺖ دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﺳﺘﻨﺘﺎﺟﻤﺎن را درﺑﺎره ﺧﻮﯾﺶ ﺗﺼﺤﯿﺢ ﮐﻨﯿﻢ و ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ آﻧﭽﻪ ﺑﻠﮑﻪ وﺟﻮد ﮐﻨﺸﻬﺎﯾﯽ رواﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ، اﺛﺒﺎت ﺷﺪه اﺳﺖ وﺟﻮد ﻧﻮﻋﯽ آﮔﺎﻫﯽ ﺛﺎﻧﻮی در ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ (sub «زﯾﺮ ـ آﮔﺎﻫﯽ» ﻓﺎﻗﺪ آﮔﺎﻫﯽاﻧﺪ .ﺑﻪ ﻋﻼوه ﻣﺤﻘّﯿﻢ ﮐﻪ اﺻﻄﻼح -را consiousness) 3. ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺻﻄﻼﺣﯽ ﻧﺎدرﺳﺖ و ﻏﻠﻂاﻧﺪاز رد ﮐﻨﯿﻢ ﻣﺎ در رواﻧﮑﺎوی ﭼﺎرهای ﻧﺪارﯾﻢ ﺟﺰ ﺗﺼﺪﯾﻖ اﯾﻦ ﺣﮑﻢ ﮐﻪ ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی ذﻫﻨﯽ ﻓﯽﻧﻔﺴﻪ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎﻫﻨﺪ؛ و ادراک اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎ ﺗﻮﺳﻂ اﺑﺰار آﮔﺎﻫﯽ را ﺗﺸﺒﯿﻪ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﻪ ادراک ﺟﻬﺎن ﺧﺎرج ﺗﻮﺳﻂ اﺑﺰار اﻧﺪاﻣﻬﺎی ﺣﺴﯽ .ﺣﺘﯽ اﻣﯿﺪ ﻣﯽرود ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪای ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺗﺎزهای ﺑﻪ دﺳﺖ اﺗﺴﺎعﻋﻈﯿﻤﯽ از ،از ﯾﮏ ﻃﺮف ، آورﯾﻢ .ﻓﺮض رواﻧﮑﺎواﻧﻪ ﮐﻨﺶ ذﻫﻨﯽ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه از ﻧﻈﺮ ﻣﺎ
را ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺮد، در ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن «زﯾﺮ ـ آﮔﺎﻫﯽ» -ﻓﺮوﯾﺪ ﺧﻮدش ﻫﻢ در ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎی اوﻟﯿﻪاش اﺻﻄﻼح ٣ (۱۹۰۰) .(وﻟﯽ در ﺗﻌﺒﯿﺮ ﺧﻮاب ۱۸۹۵) (و در ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﯽ در ﻣﻮرد ﻫﯿﺴﺘﺮی ۱۸۹۳)ﻓﺮاﻧﺴﻮی در ﺑﺎب ﻓﻠﺞ ﻫﯿﺴﺘﺮﯾﮏ ۱ )از ﺳﺨﻨﺮاﻧﯿﻬﺎی ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ ۱۹ اﯾﻦ اﺻﻄﻼح را ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺗﻠﻮﯾﺤﺎً ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع در ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽِ ۷ (ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻣﯽﮐﻨﺪ .ــ ۱۹۲۶) (اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ و در اﻧﺘﻬﺎی ﻓﺼﻞ دوم ﭘﺮﺳﺶ رواﻧﮑﺎوی ۱۹۱۶ وﯾﺮاﺳﺘﺎر اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ
ﺑﺪوی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﻣﯽﺷﻮد ﻣﺎ ﻧﺴﺨﻪﻫﺎی ﺑﺪل آﮔﺎﻫﯽِ ﺧﻮدﻣﺎن را (animism) ﺟﺎنﮔﺮاﯾﯽِ ﮔﺴﺘﺮﺷﯽ از ﺗﺼﺤﯿﺤﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎﻧﺖ در دﯾﺪﮔﺎه ، ﻫﻤﻪﺟﺎ دور و ﺑﺮﻣﺎن ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ و از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ادراک ﺑﯿﺮوﻧﯽ اﻋﻤﺎل ﮐﺮد .دﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﮐﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻫﺸﺪار داد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺸﺮوﻃﻨﺪ و (subjectively) ﺑﻪ ﺻﻮرت ذﻫﻨﯽ ، ﺣﻘﯿﻘﺖ را از ﻗﻠﻢ ﻧﯿﻨﺪازﯾﻢ ﮐﻪ ادراﮐﺎت ﻣﺎ ﯾﮑﯽ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ؛ از ﻫﻤﯿﻦ رو ،وﻟﯽ ﺧﻮد ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻨﯽ اﺳﺖ ، ﻧﺒﺎﯾﺪ آﻧﻬﺎ را ﺑﺎ آﻧﭽﻪ ادراک ﻣﯽﺷﻮد ، رواﻧﮑﺎوی ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻫﺸﺪار ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ادراﮐﺎﺗﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ آﮔﺎﻫﯽ ﺻﻮرت ﻣﯽﭘﺬﯾﺮد اﻣﺮ ، ﮐﻪ اﺑﮋه آن ادراﮐﺎتاﻧﺪ .ﻧﻈﯿﺮ اﻣﺮ ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ، ﺑﺎ ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی ذﻫﻨﯽِ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎﻫﯽ ﯾﮑﯽ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮد .ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺎد ، رواﻧﯽ ﺿﺮورﺗﯽ ﻧﺪارد ﮐﻪ ﻫﻤﺎنﻃﻮری ﮐﻪ وﺟﻮد دارد ﺑﺎﺷﯿﻢ از اﯾﻦﮐﻪ ﺗﺼﺤﯿﺢ ادراک دروﻧﯽ آن ﻣﺸﮑﻼت ﺑﺰرﮔﯽ را ﻧﺪارد ﮐﻪ ﺗﺼﺤﯿﺢ ادراک ﺑﯿﺮوﻧﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ ــاﺑﮋهﻫﺎی دروﻧﯽ ﮐﻤﺘﺮ ﺷﻨﺎﺧﺖﻧﺎﭘﺬﯾﺮﻧﺪ ﺗﺎ دﻧﯿﺎی ﺑﯿﺮوﻧﯽ . ــ ﻧﻈﺮﮔﺎه ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯿﮏ «ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه» .ﻣﻌﺎﻧﯽ ﻣﺘﻔﺎوت ۲ را ﺑﯿﺎن ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺼﻪ ،ﻫﺮﭼﻨﺪ آزارﻧﺪه ،ﺑﺎﯾﺪ واﻗﻌﯿﺘﯽ ﻣﻬﻢ ، ﻗﺒﻞ از آنﮐﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ ﺑﺮوﯾﻢ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎﻫﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮑﯽ از ﻣﺨﺘﺼﺎﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در روان ﭘﯿﺪا ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻋﻨﻮانﺑﺮای ﺗﻮﺻﯿﻒ ، ﮐﺮدنِ روان ﮐﺎﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ .ﮐﻨﺸﻬﺎی رواﻧﯽای وﺟﻮد دارﻧﺪ ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ ارزش ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺘﻔﺎوتاﻧﺪ ﮐﻨﺸﻬﺎﯾﯽ را در ﺑﺮ ،از ﯾﮏ ﻃﺮف ، ﻟﯿﮑﻦ ﺟﻤﻠﮕﯽ واﺟﺪ ﺧﺼﯿﺼﻪ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎﻫﯽاﻧﺪ .ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻟﯿﮑﻦ از ﺟﻬﺖ دﯾﮕﺮ از ﮐﻨﺸﻬﺎیآﮔﺎه ، ﻣﯽﮔﯿﺮد ﮐﻪ ﺻﺮﻓﺎً ﻧﻬﻔﺘﻪ و ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻮﻗﺖ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎهاﻧﺪ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎﯾﯽ را در ﺑﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮد ﻧﻈﯿﺮ ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی ،ﻣﺘﻔﺎوت ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ؛ از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﺳﺮﮐﻮبﺷﺪه ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﻪ ]ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی[آﮔﺎه ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﺳﺎﯾﺮ ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی آﮔﺎه ﻋﺮﯾﺎﻧﺘﺮﯾﻦ ﺗﻀﺎد را ﻣﯽداﺷﺘﻨﺪ .ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽِ ﺳﻮءﺗﻔﺎﻫﻤﺎت ﭘﺎﯾﺎن داد ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﭘﺲ در ،ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﻨﺶ آﮔﺎه اﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ،ﺗﺸﺮﯾﺢ اﻧﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮐﻨﺸﻬﺎی رواﻧﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻮءال ﺑﯽاﻋﺘﻨﺎ ﺑﺎﺷﯿﻢ؛ و ﮐﻮﺷﺶ ﺧﻮد را ﻣﻌﻄﻮف ﮐﻨﯿﻢ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪی و ﻣﺮﺗﺒﻂ ﮐﺮدن آﻧﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺑﺮ اﺳﺎس ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺗﺸﮑﯿﻞدﻫﻨﺪهﺷﺎن و ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺎس ﮐﻪ ﺑﻪ ، راﺑﻄﻪﺷﺎن ﺑﺎ ﻏﺮاﯾﺰ و ﻣﻘﺎﺻﺪ ﮐﺪامﯾﮏ از ﺳﻠﺴﻠﻪﻣﺮاﺗﺐ ﻧﻈﺎﻣﻬﺎی رواﻧﯽ ﺗﻌﻠﻖ دارﻧﺪ .اﻣﺎ ﺑﻪ دﻻﯾﻠﯽ ﻣﺘﻔﺎوت ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی ﻋﻤﻠﯽ ، ﮔﺎﻫﯽ اوﻗﺎت ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ و ﮔﺎﻫﯽ اوﻗﺎت ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻧﻈﺎمﻣﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ ، ﻧﯿﺴﺖ .از اﯾﻦ رو دوری ﮐﻨﯿﻢ .ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ «ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه»و «آﮔﺎه»ﻗﺎدر ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ از اﺑﻬﺎم ﻧﻬﻔﺘﻪ در اﺳﺘﻌﻤﺎل واژﮔﺎن
ﺑﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﻧﻈﺎمﻣﻨﺪ ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽﺷﻮد ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ دو واژه ﺑﺮ ادﻏﺎم آﻧﻬﺎ در ﻧﻈﺎﻣﻬﺎی ﺧﺎص و ﺑﺮﺧﻮرداری از ﻣﺸﺨﺼﺎﺗﯽ ﺧﺎص دﻻﻟﺖ دارد .اﻟﺒﺘﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ ﺑﺮای ﭘﺮﻫﯿﺰ از ﺳﺮدرﮔﻤﯽ ﺑﺮ آن ﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ، ﺑﺮای ﻧﻈﺎﻣﻬﺎی رواﻧﯽای ﮐﻪ از ﻫﻢ ﻣﺘﻤﺎﯾﺰ ﺳﺎﺧﺘﻪاﯾﻢ ﻧﺎﻣﻬﺎﯾﯽ دﻟﺒﺨﻮاﻫﯽ ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﯿﻢ ﻫﯿﭻ رﺑﻂ ﯾﺎ اﺷﺎرهای ﺑﻪ ﺻﻔﺖ آﮔﺎه ﺑﻮدن ﻧﺪارﻧﺪ .ﻓﻘﻂ در اول ﮐﺎر ﺑﺎﯾﺪ زﻣﯿﻨﻪﻫﺎﯾﯽ را ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس آﻧﻬﺎ ﻧﻈﺎﻣﻬﺎ ]ی رواﻧﯽ[را ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ و ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﺎر ﻧﺒﺎﯾﺪ از ﺗﻮﺻﯿﻒ و در ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻧﻘﻄﻪ ﻋﺰﯾﻤﺖ ﺗﻤﺎﻣﯽِ ،وﯾﮋﮔﯽ ﺿﻤﯿﺮ آﮔﺎه ﻃﻔﺮه ﺑﺮوﯾﻢ Cs ﭘﮋوﻫﺸﻬﺎﯾﻤﺎن را ﺷﮑﻞ ﻣﯽدﻫﺪ .ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﻼﻣﺖ اﺧﺘﺼﺎری .را ﺑﺮای آﮔﺎﻫﯽ ]ﯾﺎ و ﺑﺪاﻧﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ دو واژه را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ، را ﺑﺮای ﻧﻈﺎم ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﯿﻢ Ucs 5 [و ۴ﻧﻈﺎم آﮔﺎه ﻧﻈﺎمﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺮﯾﻢ . ﻣﯽﺷﻮد ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﯾﮏ ، ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﺰارﺷﯽ از ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎی اﯾﺠﺎﺑﯽِ رواﻧﮑﺎوی رﺳﯿﺪﯾﻢ از دو ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﯽﮔﺬرد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﺎﺑﯿﻦ آن ﭼﯿﺰی ﻗﺮار ،در ﺧﺼﻮص ﺣﺎﻟﺖ ،ﮐﻨﺶ رواﻧﯽ ﮐﻨﺶ رواﻧﯽ ، دارﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻮﻋﯽ آزﻣﻮن )ﻋﻤﻞ ﺳﺎﻧﺴﻮر (ﺑﺮ آن وارد ﺷﺪه اﺳﺖ .در اوﻟﯿﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ .ﺗﻌﻠﻖ دارد؛ اﮔﺮ اﯾﻦ ﮐﻨﺶ در آزﻣﻮن ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﻧﺴﻮر رد ﺷﻮد Ucsﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻧﻈﺎم اﺟﺎزه ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ دوم وارد ﺷﻮد .ﭘﺲ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﻨﺶ اﺳﺖ و ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ .اﮔﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﯿﻞ اﯾﻦ ﮐﻨﺶ آزﻣﻮن را ﺑﺎ « ﺳﺮﮐﻮبﺷﺪه » ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺑﮕﺬراﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ دوم وارد ﻣﯽﺷﻮد و از آن ﭘﺲ ﺑﻪ ﻧﻈﺎم دوم ﻣﺘﻌﻠﻖ اﺳﺖ ﮐﻪ آن را Cs ﻧﻈﺎم .ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﻧﺎﻣﯿﺪ .ﻟﯿﮑﻦﺣﻘﯿﻘﺖ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺮﭼﻪ اﯾﻦ ﮐﻨﺶ ﺑﻪ ﻧﻈﺎم ﻣﺬﮐﻮر ﺗﻌﻠﻖ ، ﻫﻨﻮز ﺻﺮاﺣﺘﺎً رواﺑﻄﺶ ﺑﺎ ﺿﻤﯿﺮ آﮔﺎه ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ .اﯾﻦ ﮐﻨﺶ ﻫﻨﻮز آﮔﺎه ﻧﯿﺴﺖ ،دارد اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ،( ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﻄﻊ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽِ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺷﺪن را دارد )و اﮔﺮ ﻋﺒﺎرت ﺑﺮوﺋﺮ را ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮﯾﻢ . ﻗﺎدر اﺳﺖﺑﺪون ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻪ اﺑﮋه ﺿﻤﯿﺮ آﮔﺎه ﺑﺪل ﺷﻮد ،ﺷﺮاﯾﻂ ﺧﺎﺻﯽ را ﮐﺴﺐ ﮐﺮده Cs ﻣﺎ ﻧﻈﺎمِ ،ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﯾﻦ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ آﮔﺎه ﺷﺪن ﻣﯽﻧﺎﻣﯿﻢ .اﮔﺮ ﻣﻌﻠﻮم ۶« ﭘﯿﺶآﮔﺎه » .را ، ﺷﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ ﻧﻮﻋﯽ ﺳﺎﻧﺴﻮر ﺧﺎص ﻫﻢ ﻧﻘﺸﯽ در ﭘﯿﺶ ﺑﺮدنِ ﺗﺒﺪﯾﻞ اﻣﺮ ﭘﯿﺶآﮔﺎه ﺑﻪ آﮔﺎه دارد ﯾﺎ ﻧﻪ Pcs آنﮔﺎه ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮی ﻣﺎﺑﯿﻦ ﻧﻈﺎﻣﻬﺎی Cs .)ﭘﯿﺶآﮔﺎه (و .ﺗﻔﺎوت ﻗﺎﺋﻞ
۴ -Conscious system 5 -Unconscious system 6 -preconscious
Pcs ﺷﻮﯾﻢ .ﻓﻌﻼً ﺗﺎ ﻫﻤﯿﻦﺟﺎ ﺑﺴﻨﺪه ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﻧﻈﺎمِ .واﺟﺪ ﻫﻤﺎن Cs ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻧﻈﺎم .اﺳﺖ و ﺳﺎﻧﺴﻮرِ اﮐﯿﺪ وﻇﯿﻔﻪاش را در ﻧﻘﻄﻪ ﮔﺬرِ ﮐﻨﺶ رواﻧﯽ از ﻧﻈﺎم Pcs ﺑﻪ ﻧﻈﺎم Ucs. Cs . )ﯾﺎ .(ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ . «رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ آﮔﺎﻫﯽ»از ، رواﻧﮑﺎوی ﺑﺎ ﭘﺬﯾﺮش وﺟﻮد اﯾﻦ دو )ﯾﺎ ﺳﻪ (ﻧﻈﺎم رواﻧﯽ ، ﮔﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮداﺷﺘﻪ و ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﺪﯾﺪی را ﻣﻄﺮح ﮐﺮده و ﻣﺤﺘﻮاﯾﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ .ﺗﺎﮐﻨﻮن از رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﻣﺘﻤﺎﯾﺰ ﺷﺪه ،رواﻧﮑﺎوی ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺑﻪ دﻟﯿﻞ دﯾﺪﮔﺎه دﯾﻨﺎﻣﯿﮑﺶ درﺑﺎره ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی ذﻫﻨﯽ اﺳﺖ؛ ﻋﻼوه ﺑﺮ آن ﮔﻮﯾﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻠﻢ ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯽ رواﻧﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽآﯾﺪ و ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﻨﺶ روﺣﯽ درون ﮐﺪام ﻧﻈﺎم ﯾﺎ ﻣﺎﺑﯿﻦ ﮐﺪام ﻧﻈﺎﻣﻬﺎ ﺑﻪ وﻗﻮع ﻣﯽﭘﯿﻮﻧﺪد .ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد .ﺷﺎﯾﺪ رواﻧﮑﺎوی اﯾﻦ «رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽِ اﻋﻤﺎق»ﺑﻪ اﯾﻦ ﻗﺼﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ رواﻧﮑﺎوی ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ دﯾﺪﮔﺎه دﯾﮕﺮی را ﻧﯿﺰ وارد ، ﺗﻮان را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﻫﻢ ﻏﻨﯽﺗﺮ ﺷﻮد ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺗﺶ ﮐﻨﺪ . ﻧﺎﭼﺎر ﺑﺎﯾﺪ ﻋﻼﻗﻪ و ،اﮔﺮ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯽ ﮐﻨﺸﻬﺎی روﺣﯽ را ﺑﺎ ﺟﺪﯾﺖ دﻧﺒﺎل ﮐﻨﯿﻢ ﻣﺴﯿﺮﻣﺎن را ﺑﻪ ﺗﺮدﯾﺪی ﻣﻌﻄﻮف ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﻣﯽآورد .ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺸﯽ رواﻧﯽ اﺳﺖ (از ﻧﻈﺎم ۷ )ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ دراﯾﻨﺠﺎ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﻨﺸﯽ ﻣﺤﺪود ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ در ﻣﺎﻫﯿﺖ ﯾﮏ اﯾﺪه Cs ﺑﻪ ﻧﻈﺎمUcs. Pcs .)ﯾﺎ ،آﯾﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﺮض ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺧﻮد اﯾﻦ اﻧﺘﻘﺎل ، .(ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ، ﺛﺒﺘﯽ ﺛﺎﻧﻮی ــ از اﯾﺪه ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﯽﺷﻮد ،ﺛﺒﺖ و ﺷﺮﺣﯽ ﺗﺎزه ــ ﺑﻪ زﺑﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﻮازات ﺛﺒﺖ اﺻﻠﯽِ ، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻫﻤﺎنﻃﻮرﮐﻪ در ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ رواﻧﯽ ﺟﺪﯾﺪی ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﻪ ﺣﯿﺎت اداﻣﻪ دﻫﺪ؟ آﯾﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﻣﺮ اﻧﺘﻘﺎل ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮی در ﺣﺎﻟﺖ اﯾﺪه ﺗﻐﯿﯿﺮی ﮐﻪ ﻣﺼﺎﻟﺤﯽ ﯾﮑﺴﺎن را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﯽﺷﻮد و در ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﯽ ﯾﮑﺴﺎن ﻫﻢ رخ ﻣﯽدﻫﺪ؟ ،اﺳﺖ ﻟﯿﮑﻦ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ ﺑﻪ ، ﮔﺮﭼﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻏﺎﻣﺾ و ﮔﯿﺞﮐﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﻧﻈﺮ آﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﺑﺮداﺷﺘﯽ از ﺑﻌﺪ ﻋﻤﻘﯽِ ذﻫﻦ دﺳﺖ ﯾﺎﺑﯿﻢ ، ﺑﺮداﺷﺘﯽ ﻗﻄﻌﯽﺗﺮ از ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯽ رواﻧﯽ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ را ﻣﻄﺮح ﮐﻨﯿﻢ .اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ در ﻧﻮع ﺧﻮد ﺳﻮءاﻟﯽ دﺷﻮار اﺳﺖ ﭼﺮا ﮐﻪ ﻣﺮزﻫﺎی رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽِ ﻧﺎب را درﻣﯽﻧﻮردد و ﺑﻪ رواﺑﻂ دﺳﺘﮕﺎه رواﻧﯽ ﺑﺎ ﮐﺎﻟﺒﺪﺷﻨﺎﺳﯽ )آﻧﺎﺗﻮﻣﯽ (اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ . دﻗﯿﻘﺎً ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﮐﻪ در ﻧﺎﻫﻨﺠﺎرﺗﺮﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﭼﻨﯿﻦ رواﺑﻄﯽ وﺟﻮد دارﻧﺪ .ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای
اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل دراﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻣﻌﺎدﻟﻬﺎﯾﯽ “Vorstellung” -واژه آﻟﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﻓﺮوﯾﺪ ٧ دارد .ــ وﯾﺮاﺳﺘﺎر اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ (presentation)و ﻧﻤﺎﯾﺶ(image)، ﺗﺼﻮﯾﺮ(idea)ﻣﺜﻞ ﻓﮑﺮ ﯾﺎ اﯾﺪه
اﻧﮑﺎرﻧﺎﭘﺬﯾﺮ اﺛﺒﺎت ﮐﺮدهاﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ذﻫﻨﯽ ﺑﻪ ﮐﺎرﮐﺮد ﻣﻐﺰ واﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻋﻀﻮ دﯾﮕﺮی ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ واﺑﺴﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ .ﺑﺎ ﮐﺸﻒ اﻫﻤﯿﺖ ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮِ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎی ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﻐﺰ و رواﺑﻂ وﯾﮋهﺷﺎن ﺑﺎ ﻫﺮﭼﻨﺪ ، در ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﻤﺎن ﭘﯿﺸﺘﺮ رﻓﺘﻪاﯾﻢ ،ﻗﺴﻤﺘﻬﺎی ﺧﺎص ﺑﺪن و ﺑﺎ ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﻬﺎی ذﻫﻨﯽ ﺧﺎص ﻧﻤﯽداﻧﯿﻢ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ .ﻟﯿﮑﻦ ﻫﺮ ﮐﻮﺷﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﮐﺸﻒ ﻣﮑﺎن و ﻣﻮاﺿﻊ ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی ذﻫﻨﯽ از اﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ آﻏﺎز ﮐﻨﺪ و ﻫﺮ ﺗﻼﺷﯽ ﮐﻪ اﻓﮑﺎر و اﯾﺪهﻫﺎ را ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ اﻧﺪوﺧﺘﻪﻫﺎﯾﯽ در ﺳﻠﻮﻟﻬﺎی ﻋﺼﺒﯽ و ﻫﯿﺠﺎﻧﺎت را ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ اﻧﺘﻘﺎﻟﯽ در ﻃﻮل رﺷﺘﻪﻫﺎی ﻋﺼﺒﯽ در ﻧﻈﺮ آورد ﮐﺎﻣﻼً ﺑﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ در اﻧﺘﻈﺎرِ ﺗﻤﺎﻣﯽِ ﻧﻈﺮﯾﺎﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻣﻮﺿﻊِ ۸ .اﻧﺠﺎﻣﯿﺪ Cs ﮐﺎﻟﺒﺪﺷﻨﺎﺧﺘﯽِ ﻧﻈﺎمِ .ــ ﯾﻌﻨﯽ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ذﻫﻨﯽ ﺿﻤﯿﺮ آﮔﺎه ــ ﺗﻼش دارﻧﺪ و ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻊ آن در ﮐﻮرﺗﮑﺲ اﺳﺖ و ﻣﺤﻞ ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه را در ﺑﺨﺸﻬﺎی زﯾﺮ ـ ﮐﻮرﺗﮑﺲ ﻣﻐﺰ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ .اﯾﻨﺠﺎ ﺣﻔﺮه ﯾﺎ ﺷﮑﺎﻓﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﭘﺮﻧﺎﻧﺸﺪﻧﯽ اﺳﺖ و ﭘﺮ ﮐﺮدنِ آن ﻫﻢ از وﻇﺎﯾﻒ رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﻧﯿﺴﺖ .ﻋﺠﺎﻟﺘﺎً ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯽِ رواﻧﯽِ ﻣﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎﻟﺒﺪﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﺎری ﻧﺪارد ﻟﯿﮑﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻃﻘﯽ در دﺳﺘﮕﺎه روﺣﯽ ارﺟﺎع ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ،و ﺑﻪ ﻣﻮاﺿﻊ ﮐﺎﻟﺒﺪﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در ﺑﺪن ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ . از اﯾﻦ ﻟﺤﺎظ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺎر ﻣﺎ وﺟﻮد ﻧﺪارد و ﻃﺒﻖ ﻣﻘﺘﻀﯿﺎت ﺧﻮدش ﭘﯿﺶ ﻣﯽرود؛ ﻟﯿﮑﻦ ﺗﺬﮐﺮ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدﻣﺎن ﻣﻔﯿﺪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻮﺟﻮد ﻓﺮﺿﯿﻪﻫﺎی ﻣﺎ ﻗﺮار ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﭼﯿﺰی ﺑﯿﺶ از ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت و ﻣﺜﺎﻟﻬﺎی ﺗﺼﻮﯾﺮی ﺑﯿﻨﺠﺎﻣﻨﺪ .اوﻟﯿﻦ اﻣﮑﺎن از دو اﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻟﺤﺎظ ﮐﺮدﯾﻢ ــ ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ آﮔﺎه ﯾﮏ آرﻣﺎن ﯾﺎ اﯾﺪﺋﺎل ﺣﺎﮐﯽ از ﺛﺒﺘﯽ ﺟﺪﯾﺪ از آن اﯾﺪﺋﺎل اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﺤﻠﯽ دﯾﮕﺮ ﻣﺴﺘﻘﺮ اﺳﺖ ــ ﺑﯽﺷﮏ اﻣﮑﺎﻧﯽ ﺧﺎﻣﺘﺮ و در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﺑﺮای ﮐﺎر ﻣﺎ آﺳﺎﻧﺘﺮ اﺳﺖ .ﻓﺮﺿﯿﻪ دوم ــ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻓﻘﻂ ﮐﺎرﮐﺮدی ﺣﺎﻟﺖ اﯾﺪه ــ ﺑﻪ ﻃﻮر ﭘﯿﺸﯿﻨﯽ ﻣﻤﮑﻨﺘﺮ ﻟﯿﮑﻦ اﻧﻌﻄﺎف ﮐﻤﺘﺮی دارد و دﺧﻞ و ﺗﺼﺮف در آن و ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ ﺳﺨﺖﺗﺮ اﺳﺖ .ﻓﺮﺿﯿﻪ ،اﺳﺖ Cs ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﻧﻮﻋﯽ ﺟﺪاﯾﯽِ ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯿﮏ ﻧﻈﺎﻣﻬﺎی ،ﯾﺎ ﻓﺮﺿﯿﻪ ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯿﮏ ،اول Ucs .و . اﺳﺖ و در ﺿﻤﻦ ﺣﺎﮐﯽ از آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻣﮑﺎن ﻫﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﺪه ﯾﺎ ﻓﮑﺮی ﺑﻪ ﻃﻮر ﻫﻤﺰﻣﺎن در اﮔﺮ ﺑﺮای اﯾﺪه ﯾﺎ ﻓﮑﺮی ،ﻫﺮ دو ﻣﮑﺎن دﺳﺘﮕﺎه روﺣﯽ و ذﻫﻨﯽ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ــ در واﻗﻊ ﺑﺎ ﻧﻈﻢ و ﻗﺎﻋﺪه از اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﺑﻪ وﺿﻌﯿﺖ دﯾﮕﺮ ﻣﯽرود و ،ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﻧﺴﻮر ﻣﺎﻧﻌﯽ اﯾﺠﺎد ﻧﺸﻮد ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﮑﺎن ﯾﺎ ﺛﺒﺖ اوﻟﯿﻪ ﺧﻮد را ﻫﻢ از دﺳﺖ ﻧﺪﻫﺪ .
-ﻓﺮوﯾﺪ در اﺛﺮش در ﻣﻮرد زﺑﺎنﭘﺮﯾﺸﯽ، ﺷﺨﺼﺎً ﺑﺎ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯽ و ﻣﮑﺎنﯾﺎﺑﯽِ ﮐﺎرﮐﺮدﻫﺎی ﻣﻐﺰی درﮔﯿﺮ ﺑﻮده ٨ اﺳﺖ .ــ وﯾﺮاﺳﺘﺎر اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ
ﻟﯿﮑﻦ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺸﺎﻫﺪات ﻋﻤﻞ رواﻧﮑﺎوی از ،اﯾﻦ دﯾﺪﮔﺎه اﮔﺮﭼﻪ ﻏﺮﯾﺐ اﺳﺖ ﻟﯿﮑﻦ ، آن ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮد .اﮔﺮ ﺑﯿﻤﺎر را از اﯾﺪه و ﻓﮑﺮی آﮔﺎه ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ او زﻣﺎﻧﯽ ﺳﺮﮐﻮﺑﺶ ﮐﺮده اﻓﺸﺎﮔﺮیِ ﻣﺎ در اﺑﺘﺪا ﺗﻐﯿﯿﺮی در ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ذﻫﻨﯽ ﯾﺎ رواﻧﯽ او اﯾﺠﺎد ، ﻣﺎ در او ﮐﺸﻒ ﮐﺮدهاﯾﻢ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ . ، اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺳﺮﮐﻮب را ﺑﺮﻃﺮف ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ آﺛﺎر آن را از ﺑﯿﻦ ﻧﻤﯽﺑﺮد ،ﻣﻬﻤﺘﺮ از آن اﮔﺮﭼﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ واﻗﻌﯿﺖ )ﻓﺎﮐﺖ (اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﺪه ﺳﺎﺑﻘﺎً ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﮐﻪ اﮐﻨﻮن در اﺑﺘﺪا آﻧﭽﻪ ﺑﻪ آن ﻣﯽرﺳﯿﻢ ﺣﺎﻟﺖ ، ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎرﮐﺮد ﻣﺬﮐﻮر را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﺮﻋﮑﺲ ،آﮔﺎه ﺷﺪه ﺗﺎزه و ﻗﻮیِ ﭘﺲ زدنِ اﯾﺪه ﺳﺮﮐﻮب ﺷﺪه اﺳﺖ .اﻣﺎ اﮐﻨﻮن ﺑﯿﻤﺎر در واﻗﻌﯿﺖ ﻋﻤﻠﯽ اﯾﺪهای ﯾﮑﺴﺎن را در دو ﺷﮑﻞ و در دو ﻣﮑﺎن ﻣﺘﻔﺎوت دﺳﺘﮕﺎه ذﻫﻨﯽ و رواﻧﯽاش دارد :اول اﯾﻦﮐﻪ ﺧﺎﻃﺮهای ، آﮔﺎه از اﺛﺮ و رد ﺷﻨﯿﺪاری اﯾﺪه دارد ﮐﻪ ﺣﺎﻣﻞ ﻫﻤﺎن ﭼﯿﺰی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪاﯾﻢ؛ دوم ﺧﺎﻃﺮهای ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻧﯿﺰ از ﺗﺠﺮﺑﻪاش دارد ﮐﻪ در ﻫﻤﺎن ﺷﮑﻞِ ﻗﺒﻠﯽِ ﺧﻮد ، ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﯿﻢ ﺳﺮﮐﻮب ﺑﺮﻃﺮف ﻧﺨﻮاﻫﺪ ، اﺳﺖ .ﻋﻤﻼً ﺣﺘﯽ ﭘﺲ از اﯾﻦﮐﻪ ﺑﺮ اﻧﻮاع ﺷﯿﻮهﻫﺎی ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻏﻠﺒﻪ ﺷﺪ ﺷﺪ ﻣﮕﺮ آن ﮐﻪ اﯾﺪه آﮔﺎه ﺑﺎ رد ﭘﺎی ﺧﺎﻃﺮه ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ .ﺗﻨﻬﺎ از ﻃﺮﯾﻖ آﮔﺎه ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻫﻤﯿﻦ رد اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻣﺮ ]ﯾﻌﻨﯽ ﺣﺬف ﺳﺮﮐﻮب[ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺧﺘﻢ ﺷﻮد . در ﻣﻼﺣﻈﻪای ﺳﻄﺤﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﯾﻦﻃﻮر ﺑﻪ ﻧﻈﺮ آﯾﺪ ﮐﻪ اﯾﺪهﻫﺎ و اﻓﮑﺎر آﮔﺎه و ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺛﺒﺘﻬﺎﯾﯽ ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ از ﻣﺤﺘﻮاﯾﯽ ﯾﮑﺴﺎن دارﻧﺪ و از ﻧﻈﺮ ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯿﮏ ﻣﺠﺰا ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﻟﯿﮑﻦ ﻟﺤﻈﻪای ﺗﺄﻣﻞ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺎﻧﯽ ﻣﺎﺑﯿﻦ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎر داده ﻣﯽﺷﻮد و ﺧﺎﻃﺮه از ﻧﻈﺮ ، ﺳﺮﮐﻮبﺷﺪهاش ﻓﻘﻂ در ﺳﻄﺢ ﻇﺎﻫﺮ اﺳﺖ .ﺷﻨﯿﺪنِ ﭼﯿﺰی و ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮدن ﻫﻤﺎن ﭼﯿﺰ ﻣﺎﻫﯿﺖ رواﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽﺷﺎن ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺘﻔﺎوتاﻧﺪ؛ ﭼﻪ رﺳﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺤﺘﻮای ﻫﺮ دو ﺷﺎن ﯾﮑﯽ ﺑﺎﺷﺪ . ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻓﻌﻼً در ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﯽ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ ﺑﯿﻦ دو اﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺮﺣﺶ رﻓﺖ ﯾﮑﯽ را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﯿﻢ .ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻌﺪﺗﺮ ﺑﺎ ﻋﻮاﻣﻠﯽ روﺑﻪرو ﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﻌﺎدل را ﺑﻪ ﻧﻔﻊ اﯾﻦ ﯾﺎ آن اﻣﮑﺎن ﺑﻪ ﻫﻢ و اﯾﻦﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻔﺎوت ﻣﺎﺑﯿﻦ ،ﺷﺎﯾﺪ ﮐﺸﻒ ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺶ ﻣﺎ ﭼﺎرﭼﻮﺑﯽ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ دارد ،ﺑﺰﻧﺪ اﯾﺪه آﮔﺎه و ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه را ﮐﺎﻣﻼً ﺑﻪ ﻃﺮﯾﻘﯽ دﯾﮕﺮ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد.
.اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ۳ اﮐﻨﻮن ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺮﺳﺸﯽ دﯾﮕﺮ را ﭘﯿﺶ ﺑﮑﺸﯿﻢ ، ﺑﺤﺚ ﻓﻮق را ﺑﻪ اﯾﺪهﻫﺎ و اﻓﮑﺎر ﻣﺤﺪود ﮐﺮدهاﯾﻢ ﻣﺴﻠّﻤﺎً ﺑﻪ ﺗﺪﻗﯿﻖ دﯾﺪﮔﺎﻫﻬﺎی ﻧﻈﺮی ﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ .ﮔﻔﺘﻪاﯾﻢ ﮐﻪ ، ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺑﻪ آن ﻟﯿﮑﻦ آﯾﺎ ﮐﺸﺸﻬﺎی ﻏﺮﯾﺰی و ﻋﻮاﻃﻒ و اﺣﺴﺎﺳﺎت ، اﯾﺪهﻫﺎی آﮔﺎه و ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه وﺟﻮد دارﻧﺪ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻫﻢ وﺟﻮد دارﻧﺪ؛ ﯾﺎ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺷﮑﻞ ﺑﺨﺸﯿﺪن ﺑﻪ آﻣﯿﺰهﻫﺎﯾﯽ از اﯾﻦ ﻧﻮع ﺑﯽﻣﻌﻨﺎﺳﺖ؟ ﻣﻦ اﻋﺘﻘﺎد دارم ﮐﻪ در واﻗﻊﺑﺮﻧﻬﺎد ﺻﻔﺎت آﮔﺎه و ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﺮای ﻏﺮﯾﺰه ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ . ﻫﯿﭻوﻗﺖ اﻣﮑﺎن ﻧﺪارد ﮐﻪ ﻏﺮﯾﺰه اﺑﮋه آﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﺷﺪ ــ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎزﻧﻤﻮد آن ﻏﺮﯾﺰه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﺑﮋه آﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﺷﺪ .واﻧﮕﻬﯽ ﺣﺘﯽ در ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻫﻢ ﻫﯿﭻ ﻏﺮﯾﺰهای ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ از ﻃﺮﯾﻘﯽ ﺑﻪ ﺟﺰ ﯾﮏ اﯾﺪه ﯾﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﻌﺮﻓﯽﺷﻮد .اﮔﺮ ﻏﺮﯾﺰه ﺧﻮدش را ﺑﻪ اﯾﺪهای وﺻﻞ ﻧﮑﻨﺪ ﯾﺎ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﮑﻨﺪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ در ﻣﻮرد آن ﺑﺪاﻧﯿﻢ .ﻣﻊاﻟﻮﺻﻒ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ از ﯾﮏ دﻗﯿﻖ ﻧﺒﻮدن ﺷﯿﻮه ، ﮐﺸﺶ ﻏﺮﯾﺰی ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﯾﺎ از ﮐﺸﺶ ﻏﺮﯾﺰی ﺳﺮﮐﻮبﺷﺪه ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﯿﻢ زﯾﺮا ﻣﻨﻈﻮرﻣﺎن از ﯾﮏ ﮐﺸﺶ ﻏﺮﯾﺰی ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭼﯿﺰی ﺑﺎﺷﺪ ﻣﮕﺮ ، ﺑﯿﺎﻧﻤﺎن ﺿﻌﻔﯽ ﺑﯽﺿﺮر اﺳﺖ ﭼﻮن ﻫﯿﭻ ﺗﻌﺒﯿﺮ دﯾﮕﺮی ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﻗﺮار ،ﺑﺎزﻧﻤﻮد ﻓﮑﺮیِ آن ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺧﻮد اﻣﺮی ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه اﺳﺖ ﻧﻤﯽﮔﯿﺮد . ﻋﻮاﻃﻒ و ﺗﺄﺛﺮات ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﺴﯿﺎر ،ﺷﺎﯾﺪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﺴﺄﻟﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺳﺎده و ﺑﺪﯾﻬﯽ ﺑﺎﺷﺪ .ﻣﮕﺮ ﻣﺎﻫﯿﺖ ﻋﺎﻃﻔﻪ اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ از آن آﮔﺎه ﺑﺎﺷﯿﻢ و ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﺑﺮای آﮔﺎﻫﯽ ﻣﻔﻬﻮم و ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺷﺎﯾﺪ اﻣﮑﺎنِ اﺳﻨﺎد ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ، ﻫﯿﺠﺎﻧﺎت و اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﻋﻮاﻃﻔﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ درﮔﯿﺮﯾﻢ ﺑﻌﯿﺪ ﺑﺎﺷﺪ .اﻣﺎ در ﮐﺎر رواﻧﮑﺎوی ﺧﺸﻢ و دﯾﮕﺮ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﯿﻢ و ﻣﺤﺎل اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺑﻪ ،ﻧﻔﺮت ،ﮐﺮّات از ﻋﺸﻖ ﯾﺎ ﻋﺒﺎرت ﻣﺘﻨﺎﻗﻀﯽ ﻣﺜﻞ ۹«آﮔﺎﻫﯽِ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه از ﮔﻨﺎه»ﮐﺎر ﺑﺮدن ﺣﺘﯽ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﭼﻮن اﺟﺘﻨﺎب ﮐﻨﯿﻢ .آﯾﺎ در ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﯾﻦ اﺻﻄﻼﺣﺎت ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺻﺤﺒﺖ «اﺿﻄﺮاب ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه» ﻣﻌﻨﺎی ﺑﯿﺸﺘﺮی ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ؟ «ﻏﺮاﯾﺰ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه»ﮐﺮدن از
را ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺮد ﮐﻪ ﻣﻌﺎدل ﻣﺘﻌﺎرف و ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺑﺮای Schuldbewusstsein -ﻓﺮوﯾﺪ در اﯾﻨﺠﺎ واژه ٩ اﺳﺖ .ــ وﯾﺮاﺳﺘﺎر اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ (sense of guilt)ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎهSchuldgefuhl
ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﺸﺸﯽ ﻋﺎﻃﻔﯽ ، اﯾﻦ دو ﻣﻮرد ﭼﻨﺪان ﯾﮑﺴﺎن ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ .در اوﻟﯿﻦ ﻗﺪم ، در واﻗﻊ ﻟﯿﮑﻦ ﺑﺪ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﺷﻮد .اﯾﻦ ﮐﺸﺶ ﺑﻪ دﻟﯿﻞِ ﺳﺮﮐﻮبِ ﻧﻤﺎﯾﺶ و ﺑﺮوز ،ﯾﺎ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ درﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪه و در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ آﮔﺎﻫﯽ ، ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ راﻧﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﺪهای دﯾﮕﺮ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺷﻮد ،ﻣﻨﺎﺳﺐِ آن ﮐﺸﺶ ، اﯾﻦ اﯾﺪه را ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﺑﺮوز آن اﯾﺪه دﯾﮕﺮ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ .اﮔﺮ ﻣﺎ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺣﻘﯿﻘﯽ را اﺣﯿﺎ ﮐﻨﯿﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺸﺶ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪهاﯾﻢ .ﺗﺎ آن ﻣﻮﻗﻊ ﺗﺄﺛﯿﺮ اﯾﻦ ﮐﺸﺶ ﻫﺮﮔﺰ ،ﻋﺎﻃﻔﯽِ اﺻﻠﯽ ﺑﻠﮑﻪ آﻧﭽﻪ رخ داده اﯾﻦ ﺑﻮده ﮐﻪ اﯾﺪه ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آن ﮐﺸﺶ ﺗﺤﺖ ﺳﺮﮐﻮب ﺑﻮده ،ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻧﺒﻮده ،«اﺣﺴﺎس ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه»و «ﺗﺄﺛﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه» اﺳﺖ .ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺻﻄﻼﺣﺎﺗﯽ ﭼﻮن آن ، ﺑﻪ آن اُﻓﺖوﺧﯿﺰﻫﺎی ﻏﺮﯾﺰه اﺷﺎره دارد ﮐﻪ آدﻣﯽ در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺳﺮﮐﻮب ﻣﺘﺤﻤﻞ آﻧﻬﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻫﻢ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﺎﻣﻞِ ﮐﻤﯽِ ﻣﻮﺟﻮد در ﮐﺸﺶ ﻏﺮﯾﺰی .ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﮐﻪ اﻣﮑﺎن ﺳﻪﮔﻮﻧﻪ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮب ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ؛ ﯾﺎ از ﻧﻈﺮ ﮐﯿﻔﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ از ،ﮐﻼً ﯾﺎ ﻧﺴﺒﺘﺎً ، وﺟﻮد دارد :ﯾﺎ ﺗﺄﺛﺮ آن ﮐﺸﺶ ﺗﺄﺛﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ ﮐﻪ در ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮاﻗﻊ ﺑﻪ اﺿﻄﺮاب ﺑﺪل ﻣﯽﺷﻮد؛ ﯾﺎ ﻓﺮو ﻧﺸﺎﻧﺪه ﻣﯽﺷﻮد و در ، ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ از ﺑﺴﻂ و ﺗﻮﺳﻌﻪ آن ﮐﻼً ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﻣﯽﺷﻮد .)اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﯾﻦ اﻣﮑﺎﻧﺎت ﻣﻮرد ﻋﻤﻞ روءﯾﺎ ﺳﺎدهﺗﺮ از ﻣﻮرد روانﻧﮋﻧﺪی ﺑﺎﺷﺪ . (در ﺿﻤﻦ ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﻓﺮو ﻧﺸﺎﻧﺪن ﺑﺴﻂ ﻫﺪف ﺣﻘﯿﻘﯽِ ﺳﺮﮐﻮب اﺳﺖ و اﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﻫﺪﻓﯽ ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻧﯿﻨﺠﺎﻣﺪ ﻋﻤﻞ ﺳﺮﮐﻮب ،ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺗﺄﺛﺮ ﻧﺎﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮده اﺳﺖ .در ﻫﺮ ﻣﻮردی ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﺳﺮﮐﻮب ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﺎﻧﻊ ﺑﺴﻂ ﯾﺎﻓﺘﻦِ ﺗﺄﺛﺮات اﯾﻦ ﺗﺄﺛﺮات ، ﻣﯽﻧﺎﻣﯿﻢ )وﻗﺘﯽ ﻋﻤﻞ ﺳﺮﮐﻮب را ﺧﻨﺜﯽ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ «ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه»آن ﺗﺄﺛﺮات را ،ﺷﻮد را اﺣﯿﺎ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ( .از ﻫﻤﯿﻦ رو ﻧﻤﯽﺷﻮد اﻧﮑﺎر ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺻﻄﻼﺣﺎت ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻣﻬﻢ رخ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ اﯾﻦﮐﻪ ، ﻟﯿﮑﻦ در ﻗﯿﺎس ﺑﺎ اﯾﺪهﻫﺎی ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ،ﻣﻨﻄﻘﯽ اﺳﺖ Cs ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎی ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﻧﻈﺎم ، اﯾﺪهﻫﺎی ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه .ﭘﺲ از ﺳﺮﮐﻮب ﻫﻢ ﺑﻪ زﯾﺴﺘﻦ اداﻣﻪ ﻣﯽدﻫﻨﺪ؛ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ اﯾﻦ واﻗﻌﯿﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻧﻈﺎم ﺗﻤﺎﻣﯽِ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺘﻨﺎﻇﺮ ﺑﺎ ﺗﺄﺛﺮات ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎهاﻧﺪ آﻏﺎزی ﺑﺎﻟﻘﻮه ﺑﺮای ﺗﺄﺛﺮی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ از ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﺎزداﺷﺘﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ .ﭘﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺄﮐﯿﺪ ،ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ، ﮐﺮد اﮔﺮ ﭼﻪ ﮐﺎرﺑﺮد زﺑﺎنﺷﻨﺎﺧﺘﯽِ اﯾﻦ اﺻﻄﻼﺣﺎت واﺟﺪ ﻫﯿﭻﮔﻮﻧﻪ ﺧﻄﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺄﺛﺮات ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ وﺟﻮد ﻧﺪارﻧﺪ و ﺗﻨﻬﺎ اﯾﺪهﻫﺎی ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه وﺟﻮد دارﻧﺪ؛ ﻟﯿﮑﻦ ﮐﺎﻣﻼً Ucs اﻣﮑﺎﻧﺶ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ در ﻧﻈﺎم .ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎﯾﯽ ﻋﺎﻃﻔﯽ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻧﻈﯿﺮ ﺑﻘﯿﻪ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺷﻮﻧﺪ .ﮐﻞ ﺗﻔﺎوت از اﯾﻦ واﻗﻌﯿﺖ ﺑﺮﻣﯽﺧﯿﺰد ﮐﻪ اﯾﺪهﻫﺎ ﻫﻤﺎن دﻟﺒﺴﺘﮕﯿﻬﺎی رواﻧﯽ )و درﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺗﺄﺛﺮات و ﻋﻮاﻃﻒ ﺑﺎ ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی ﺗﺨﻠﯿﻪ رواﻧﯽ ، ﻋﻤﺪﺗﺎً رد ﭘﺎﻫﺎی ﺧﺎﻃﺮه (ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﺘﻨﺎﻇﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺠﻠﯿﺎت ﻧﻬﺎﯾﯽِ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت درک ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ .در وﺿﻌﯿﺖ ﮐﻨﻮﻧﯽِ داﻧﺸﻤﺎن از ﺗﺄﺛﺮات و ﻋﻮاﻃﻒ ﺑﯿﺶ از اﯾﻦ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ اﯾﻦ ﺗﻔﺎوت را ﺻﺮﯾﺤﺘﺮ ﺑﯿﺎن ﮐﻨﯿﻢ .
اﺛﺒﺎت اﯾﻦ واﻗﻌﯿﺖ ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﺳﺮﮐﻮب ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮد ﮐﻪ ﮐﺸﺸﯽ ﻏﺮﯾﺰی را از ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪن ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺗﺠﻠﯽِ ﺗﺄﺛﺮ ﺑﺎزدارد ﺑﺮای ﻣﺎ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﺧﺎص دارد .اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ اﻣﮑﺎن ﺣﺮﮐﺖ را ﻧﯿﺰ ﮐﻨﺘﺮل ،ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺗﺄﺛﺮﭘﺬﯾﺮی ، .ﺑﻪ ﻃﻮر ﻃﺒﯿﻌﯽ Csﻧﻈﺎم ﻣﯽﮐﻨﺪ؛ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﻫﻤﯿﺖ اﻣﺮ ﺳﺮﮐﻮب را ﺑﺎرزﺗﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﻮری ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﺎﻧﻊ ﺗﺤﻮلِ ﺗﺄﺛﺮ و ﺑﻪ ، ﻣﯽدﻫﺪ اﻣﺮ ﺳﺮﮐﻮب در ﻋﯿﻦ آنﮐﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎ را از ﺿﻤﯿﺮ آﮔﺎه درﯾﻎ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯽﺷﻮد ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻧﻈﺎمِ ، راهاﻧﺪازیِ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻋﻀﻼﻧﯽ ﻣﯽﺷﻮد .ﺑﺮﻋﮑﺲ وﺿﻌﯿﺖ روﺣﯽ و رواﻧﯽ ﻓﺮد ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ را ﻣﯽﺗﻮان ، ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ و ﺣﺮﮐﺖ را ﮐﻨﺘﺮل ﻣﯽﮐﻨﺪ Cs. ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻧﺎﻣﯿﺪ .ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ در ﻣﻮرد ﺳﯿﺴﺘﻢ ﮐﻨﺘﺮلِ دو ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺗﺨﻠﯿﻪ رواﻧﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ اﻧﮑﺎرﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺷﺪﯾﺪاً ﭘﺎﯾﻪای و ، وﺟﻮد دارد .ﮐﻨﺘﺮﻟﯽ ﮐﻪ ﺿﻤﯿﺮ آﮔﺎه ﺑﺮ ﺣﺮﮐﺖ ارادی اﻋﻤﺎل ﻣﯽﮐﻨﺪ رﯾﺸﻪای اﺳﺖ؛ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻨﻈﻢ در ﺑﺮاﺑﺮِ ﯾﻮرش روانﻧﮋﻧﺪی اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺗﻨﻬﺎ در درﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﮐﻨﺘﺮلِ ﺿﻤﯿﺮ آﮔﺎه ﺑﺮ ﺑﺴﻂ و ﺗﺤﻮل ﺗﺄﺛﺮات ﻗﻮت ﮐﻤﺘﺮی ، روانﭘﺮﯾﺸﯽ از ﮐﺎر ﻣﯽاﻓﺘﺪ دارد .ﺣﺘﯽ در ﻣﺤﺪودهﻫﺎی زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻌﻤﻮﻟﻤﺎن ﻫﻢ ﻣﯽﺗﻮان ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﺒﺮدی داﺋﻤﯽ ﻣﺎﺑﯿﻦِ Cs ﻧﻈﺎﻣﻬﺎی Ucs .و ﮐﻪ ﺣﻮزهﻫﺎی ﻧﻔﻮذ از ، .ﺑﺮای ﺗﻔﻮق ﺑﺮ ﻋﻤﻞ ﺗﺄﺛﺮ در ﺟﺮﯾﺎن اﺳﺖ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﺘﻤﺎﯾﺰﻧﺪ و اﯾﻦﮐﻪ آﻣﯿﺰش ﻣﯿﺎن ﻧﯿﺮوﻫﺎی دﺳﺖاﻧﺪرﮐﺎر رخ ﻣﯽدﻫﺪ . Cs اﻫﻤﯿﺖ ﻧﻈﺎم ،اﮔﺮ آزاد ﺷﺪن و اﻧﺘﺸﺎر ﺗﺄﺛﺮ و ﻋﻤﻞ ﮐﺮدن را ﻣﺪ ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ . ﻣﺎ را ﻗﺎدر ﻣﯽﺳﺎزد ﮐﻪ ﻧﻘﺸﯽ را درک ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﺪهﻫﺎی ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ در ﺷﮑﻞ ﺑﺨﺸﯿﺪن (Pcs.) ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎریِ رواﻧﯽ ﺑﺎزی ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ .اﯾﻦ اﻣﮑﺎن وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﺑﺴﻂ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺗﺄﺛﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً از ﺿﻤﯿﺮ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ آن ﺗﺄﺛﺮات ،آﮔﺎه ﻧﺸﺄت ﺑﮕﯿﺮد؛ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺗﺄﺛﺮ ﻫﻤﯿﺸﻪ دارای ﻣﺸﺨﺼﻪ اﺿﻄﺮاب اﺳﺖ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﮐﺸﺶ ﻏﺮﯾﺰی ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ ، ﺑﺎ آن ]اﺿﻄﺮاب [ﺗﻌﻮﯾﺾ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ .ﺑﺎ اﯾﻦ وﺻﻒ « ﺳﺮﮐﻮبﺷﺪه » ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ در ﺿﻤﯿﺮ آﮔﺎه اﯾﺪهای ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﻧﯿﺎﻓﺘﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﮑﺸﺪ .ﺳﭙﺲ ﺑﺴﻂ ﺗﺄﺛﺮ از اﯾﻦ ﺟﺎﻧﺸﯿﻦِ و ﻣﺎﻫﯿﺖ آن ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﻣﺸﺨﺼﻪ ﮐﯿﻔﯽِ ﺗﺄﺛﺮ را ﻣﻌﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ .ﺗﺎ ﺑﺪﯾﻦﺟﺎ ، آﮔﺎه ﻣﻨﺒﻌﺚ ﻣﯽﺷﻮد ﺗﺄﮐﯿﺪ ﮐﺮدهاﯾﻢ ﮐﻪ در ﻋﻤﻞ ﺳﺮﮐﻮب ﺣﻔﺮه ﯾﺎﺷﮑﺎﻓﯽ ﻣﺎﺑﯿﻦ ﺗﺄﺛﺮ و اﯾﺪه واﺑﺴﺘﻪاش رخ ﻣﯽدﻫﺪ و اﯾﻦ اﺗﻔﺎق رخ ﻣﯽدﻫﺪ و ، ﺳﭙﺲ ﻫﺮ ﯾﮏ ﻣﺴﯿﺮِ ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﺧﻮد را ﻃﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ .از ﻧﻈﺮ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ در ﻋﻤﻞ ﺗﺄﺛﺮ ﺳﺮ ﺑﺮ ﻧﻤﯽآورد ﻣﮕﺮ آنﮐﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ، ﻗﺎﺑﻞ اﻧﮑﺎر ﻧﯿﺴﺖ؛ ﻟﯿﮑﻦ ﻋﻠﯽاﻟﻘﺎﻋﺪه Cs در ﻧﻈﺎم .ﺑﻪ ﺗﺠﻠﯽ ﺟﺪﯾﺪی دﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ .
.ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯽ و دﯾﻨﺎﻣﯿﮏ ﺳﺮﮐﻮب ۴ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪهاﯾﻢ ﮐﻪ اﺳﺎﺳﺎً ﻋﻤﻞِ ﺳﺮﮐﻮب ﻓﺮاﯾﻨﺪی اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﺮز ﻣﺎﺑﯿﻦ ﻧﻈﺎم Pcs و ﻧﻈﺎمUcs. و اﮐﻨﻮن ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ ﮐﻮﺷﺸﯽ ، اﯾﺪهﻫﺎ را ﺗﺤﺖﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﺪ ، . (Cs.) ﺗﺎزه را ﺑﺮای ﺗﻌﺮﯾﻒ اﯾﻦ روﻧﺪ ﺑﺎ ﺟﺰﺋﯿﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮ آﻏﺎز ﮐﻨﯿﻢ . اﺳﺖ؛ ﻟﯿﮑﻦ ﺳﻮءال اﯾﻦ (cathaxis) ﺳﺮﮐﻮب ﻗﻄﻌﺎً ﻣﻮردی از اﻧﻘﻄﺎع دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻧﻘﻄﺎع در ﭼﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ رخ ﻣﯽدﻫﺪ و دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽای ﮐﻪ ﭘﺲ زده ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ Ucs ﮐﺪام ﻧﻈﺎم ﺗﻌﻠﻖ دارد؟ اﯾﺪه ﺳﺮﮐﻮبﺷﺪه در ﻧﻈﺎم ، .ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻗﺎدر ﺑﻪ ﮐﻨﺶ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ و از ﻫﻤﯿﻦ رو اﯾﻦ اﯾﺪه ﺑﺎﯾﺪ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽاش را ﺣﻔﻆ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ آن دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽای ﮐﻪ ﭘﺲ زده ﺷﺪه ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮی ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ .وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﻞِ ﺳﺮﮐﻮب اﯾﺪهای را ﺗﺤﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮرد ، ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ آن ﻓﮑﺮ ﯾﺎ اﯾﺪه ﭘﯿﺶآﮔﺎه ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﻋﻤﻼً آﮔﺎه ﺑﺎﺷﺪ (را ﺟﺪی ﮔﺮﻓﺖ .در اﯾﻨﺠﺎ ﺳﺮﮐﻮب ﻓﻘﻂ اﻣﮑﺎن دارد ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﭘﺲ «ﭘﺲ از ﻓﺸﺎر»)ﺳﺮﮐﻮب Pcs زدنِ اﯾﺪه و دﻟﺒﺴﺘﮕﯽِ رواﻧﯽِ )ﭘﯿﺶ (آﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺎم .ﺗﻌﻠﻖ دارد .ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﯾﺪه ﯾﺎ Ucs ﯾﺎ از ﻧﻈﺎم ، ﻧﺎﻣﻌﻄﻮف ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﯾﺎ آن دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ، .دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽ درﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ رواﻧﯽِ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎﻫﯽ را ﺣﻔﻆ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ از ﻗﺒﻞ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻮده اﺳﺖ .از اﯾﻦ رو اﻧﻘﻄﺎﻋﯽ از دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽِ ﭘﯿﺶآﮔﺎه رخ ﻣﯽدﻫﺪ؛ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽِ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه اﺑﻘﺎ ﻣﯽﺷﻮد ﯾﺎ ﺑﻪ ﺟﺎی دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽ ﭘﯿﺶآﮔﺎه ﯾﮏ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد .ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ Ucs ﺗﺄﻣﻼت را ﺑﺮ اﯾﻦ ﻓﺮض ﺑﻨﺎ ﮐﺮدهاﯾﻢ ﮐﻪ ﮔﺬر از ﻧﻈﺎم از ﺧﻼل اﯾﺠﺎد ، .ﺑﻪ ﻧﻈﺎمِ ﺑﻌﺪ از آن ﯾﻌﻨﯽ از ﺧﻼل ،ﺑﻠﮑﻪ از ﺧﻼل ﺗﻐﯿﯿﺮی در ﺣﺎﻟﺖ اﯾﺪه ، ﺛﺒﺘﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﺗﺤﺖﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﻧﻤﯽﮔﯿﺮد ﺗﻌﺪﯾﻠﯽ در دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽ اﯾﺪه رخ ﻣﯽدﻫﺪ .اﯾﻨﺠﺎ ﻓﺮﺿﯿﻪ ﮐﺎرﮐﺮدﮔﺮا ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﯽ ﺑﺮ ﻓﺮﺿﯿﻪ ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯿﮏ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﺮده اﺳﺖ . ﻟﯿﮑﻦ اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ اﻧﻘﻄﺎع ﻧﯿﺮوی ﺷﻬﻮی ﯾﺎ ﻟﯿﺒﯿﺪو ﺑﻪ آن اﻧﺪازه ﺑﺴﻨﺪه ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺼﻪای دﯾﮕﺮ از ﺳﺮﮐﻮب را ﺷﮑﻞ دﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﻤﺎن ﻗﺎﺑﻞ درک ﺑﺎﺷﺪ .روﺷﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﯾﺎ اﯾﺪهای ﮐﻪ ﭼﺮا ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ،ﻣﻌﻄﻮف ﺷﺪه ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﯾﺎ از ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮده Pcs ﺑﺮای رﺧﻨﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺎم ، ﻫﻤﯿﻦ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽاش .ﺗﻘﻼﯾﯽ را از ﺳﺮ ﻧﻤﯽﮔﯿﺮد .در ﺿﻤﻦ و ﻫﻤﯿﻦ ، از ﻃﺮف اﯾﻦ ﻧﻈﺎم ﭘﺲ زدنِ ﻟﯿﺒﯿﺪو ﺗﮑﺮار ﻣﯽﺷﻮد ،اﮔﺮ ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﻋﻤﻠﯽ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﺑﯽﭘﺎﯾﺎن اداﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﯾﺎﻓﺖ؛ اﮔﺮﭼﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ اﯾﻦ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺳﺮﮐﻮب ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد .
ﻣﮑﺎﻧﯿﺰﻣﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ از ﭘﺲ ، ﭘﺲ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺳﺮﮐﻮب ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ را ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ رﺿﺎﯾﺖﺑﺨﺶ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد .ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ اﯾﻨﮏ ، زدنِ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽ ﭘﯿﺶآﮔﺎه ﺑﺤﺚ ﻣﯽﮐﻨﺪ Pcs ﺑﺎ اﯾﺪه ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎﻫﯽ ﺳﺮوﮐﺎر دارﯾﻢ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز از ﻧﻈﺎمِ .ﻫﯿﭻ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽای درﯾﺎﻓﺖ ﻧﮑﺮده اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪواﺟﺪ آن دﻟﺒﺴﺘﮕﯽِ رواﻧﯽای ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ از او درﯾﻎ ﺷﺪه اﺳﺖ . از ﻫﻤﯿﻦ رو آﻧﭽﻪ ﻧﯿﺎز دارﯾﻢ ﻓﺮاﯾﻨﺪ دﯾﮕﺮی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﮐﻮب را در ﻣﻮرد اول ]ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت و در ﻣﻮرد دوم ]ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻮرد ﺳﺮﮐﻮب اوﻟﯿﻪ[ﺿﺎﻣﻦ ، دﯾﮕﺮ ﻣﻮرد ﭘﺲ ـ ﻓﺸﺎر [ﺣﻔﻆ ﻣﯽﮐﻨﺪ اﺳﺘﻮار ۱۰ ﺗﺜﺒﯿﺖ ﺣﻀﻮر و اداﻣﻪ ﺳﺮﮐﻮب اﺳﺖ .اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪدﯾﮕﺮ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﻓﺮض ﻧﻮﻋﯽ ﭘﺲ زدن Pcs ﭘﺲزدﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺪان ﻣﻨﻈﻮر اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻧﻈﺎمِ ،اﺳﺖ .از ﺧﻮﯾﺶ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﺪه ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﺮ او وارد ﻣﯽﮐﻨﺪ .در ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﺮدهاﯾﻢ ﮐﻪ Pcs ﮐﻪ در ﻧﻈﺎمِ ، ﭼﻨﯿﻦ ﭘﺲزدﻧﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮد را ﺑﺮوز ﻣﯽدﻫﺪ .اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ، .ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭘﺲ زدن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺼﺮف داﺋﻤﯽِ ]اﻧﺮژیِ [ﺳﺮﮐﻮبِ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ و در ﺿﻤﻦ ﺗﺪاوم آن ﺳﺮﮐﻮب را ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ .ﭘﺲ زدن ﻣﮑﺎﻧﯿﺰﻣﯽ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﻮب ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ (ﺑﻪ ﻫﻤﺮاﻫﯽِ اﻧﻘﻄﺎع دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽ «ﭘﺲ ﻓﺸﺎر» ﮐﻪ در ﻣﻮرد ﺧﻮد ﺳﺮﮐﻮب )ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻮرد ،اﺳﺖ ﭘﯿﺶآﮔﺎه وﺟﻮد دارد .اﻣﮑﺎن اﯾﻦ اﻣﺮ ﮐﺎﻣﻼً وﺟﻮد دارد ﮐﻪ دﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﺎن ﻧﯿﺮوﮔﺬاری و دﻟﺒﺴﺘﮕﯽِ .ﺑﺮای ﭘﺲ زدن ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد ، رواﻧﯽ ﮐﻪ از اﯾﺪهای درﯾﻎ ﺷﺪه دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﻢﮐﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ دﯾﺪﮔﺎه ﺳﻮﻣﯽ را در ﮔﺰارﺷﻤﺎن از دﯾﺪﮔﺎه اﻗﺘﺼﺎدی را ، ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎی رواﻧﯽ اﺗﺨﺎذ ﮐﻨﯿﻢ .ﻋﻼوه ﺑﺮ دﯾﺪﮔﺎه دﯾﻨﺎﻣﯿﮏ و ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯿﮏ ﻫﻢ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪاﯾﻢ .اﯾﻦ دﯾﺪﮔﺎه ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺮاز و ﻧﺸﯿﺒﻬﺎی ﮐﻤﯿﺘﻬﺎی ﺗﺤﺮﯾﮏ را ﺗﺎ ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎ دﻧﺒﺎل ﮐﻨﺪ و ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﻪ ﺗﺨﻤﯿﻨﯽ ﻧﺴﺒﯽ از ﺣﺪ و ﺣﺪود آن ﺑﺮﺳﺪ . ﭼﺮا ، ﻧﺎﻣﻌﻘﻮل ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﯽ ﺧﺎص ﺑﻪ اﯾﻦ روش ﮐﺎﻣﻞِ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻄﺎﻟﻌﻪﻣﺎن ﺑﺪﻫﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ روش ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﺎﻧﺪن ﺗﺤﻘﯿﻖ رواﻧﮑﺎواﻧﻪ اﺳﺖ .ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ وﻗﺘﯽ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ آنﮔﺎه ﺑﻬﺘﺮ ، ﻓﺮاﯾﻨﺪی رواﻧﯽ را از ﺟﻨﺒﻪﻫﺎی دﯾﻨﺎﻣﯿﮏ و ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯿﮏ و اﻗﺘﺼﺎدی ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﯿﻢ
۱۰ -anticathexis
ﺗﻠﻘﯽ ﮐﻨﯿﻢ .ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ در ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ۱۱اﺳﺖ اﯾﻦ ﺗﻮﺿﯿﺢ را ﻧﻮﻋﯽ اراﺋﻪ ﻣﺎﺑﻌﺪ رواﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ ﻓﻌﻠﯽ داﻧﺶ ﻣﺎ ﻧﻘﺎط ﻗﻠﯿﻠﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در آﻧﻬﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ در اراﺋﻪ اﯾﻦ روش ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﯾﻢ . ﺣﺎﻻ ﮐﻮﺷﺸﯽ ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ را آﻏﺎز ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﺑﺮای آنﮐﻪ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﻣﺎﺑﻌﺪ رواﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ از ﺳﺮﮐﻮب را ﺑﻪ ﺟﺎی «ﻟﯿﺒﯿﺪو» در ﺳﻪ ﻧﻮع روانﻧﮋﻧﺪی اﻧﺘﻘﺎﻟﯽ اراﺋﻪ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﻤﺎن آﺷﻨﺎﯾﻨﺪ .در اﯾﻨﺠﺎ ﻟﯿﺒﯿﺪو ﻓﺮاز و ﻧﺸﯿﺒﻬﺎی ﻏﺮاﯾﺰ ، ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﯿﻢ ، ﻣﯽﻧﺸﺎﻧﯿﻢ؛ زﯾﺮا «دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽ» ﺟﻨﺴﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاﻫﯽ آن ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﭘﺮداﺧﺖ . دﻗﯿﻘﺎً اوﻟﯿﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ]ﺳﺮﮐﻮب[اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﺎدﯾﺪه ،در ﻫﯿﺴﺘﺮی اﺿﻄﺮاب اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ در ﻣﺸﺎﻫﺪه دﻗﯿﻖ ﺑﻪ ، و در واﻗﻊ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺣﺬف ﺷﻮد؛ ﻣﻊاﻟﻮﺻﻒ ، ﮔﺮﻓﺘﻪﻣﯽﺷﻮد ﺑﺪون آن ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮع ، وﺿﻮح ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﯿﺺ اﺳﺖ .اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﻇﻬﻮر اﺿﻄﺮاب اﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﯾﺎ ﺑﯿﻤﺎر ﺑﺪاﻧﺪ ﻧﮕﺮانِ ﭼﻪ ﭼﯿﺰ اﺳﺖ .ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮض ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ در ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﮐﺸﺸﯽ Pcs ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺎم ۱۲ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ .اﻧﺘﻘﺎل ﯾﺎﺑﺪ؛ ﻟﯿﮑﻦ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽ از Ucs درونِ اﯾﻦ ﻧﻈﺎم دوﻣﯽ ﺑﺮ اﯾﻦ ﮐﺸﺶ ﻧﻈﺎرت ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ )ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻈﺎم .(راﻧﺪه ﺷﻮد )ﮔﻮﯾﺎ ﺗﻘﻼﯾﯽ ﺑﺮای ﻓﺮار وﺟﻮد دارد (و دﻟﺒﺴﺘﮕﯽِ ﻟﯿﺒﯿﺪوﯾﯽِ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﯾﺪه . در ﺷﮑﻞ اﺿﻄﺮاب ﺗﺨﻠﯿﻪ ﻣﯽﺷﻮد ، راﻧﺪهﺷﺪه اوﻟﯿﻦ ﻗﺪم در ﺟﻬﺖ ﺗﺴﻠﻂ ﺑﺮ ﺑﺴﻂ ،( در زﻣﺎن ﺗﮑﺮار اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ )ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﯾﮏ ﺑﺎر رخ دﻫﺪ آﺛﺎر ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ اﺿﻄﺮاب رخ ﻣﯽدﻫﺪ .اﯾﻦ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽِ ]ﭘﯿﺶآﮔﺎه[ﮐﻪ ﻃﺮد ﺷﺪه اﺳﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻧﺰدﯾﮑﯽاش ﺑﺎاﯾﺪه ،از ﯾﮏ ﻃﺮف ، اﯾﺪهای ﮐﻪ ، را ﺑﻪ اﯾﺪهای ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ وﺻﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪاش از آن اﯾﺪه ﺳﺮﮐﻮب ،از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ،ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ و ، راﻧﺪهﺷﺪه ــ « ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻤﻞ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﯾﯽ ﭘﯿﺶ آﻣﺪه اﺳﺖ » ﻧﺸﺪه اﺳﺖ .اﯾﻦ اﯾﺪه ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ــ اﯾﻦ اﻣﮑﺎن را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽآورد ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﺪون اﺷﮑﺎل و آرام اﺿﻄﺮاب ﻣﻌﻘﻮﻻﻧﻪ ﺷﻮد .اﯾﻦ اﯾﺪه Cs ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ اﮐﻨﻮن ﻧﻘﺶ ﻧﻮﻋﯽ ﭘﺲ زدن )ﺿﺪ ﮐﺎﺗﺎﮐﺴﯿﺲ (را ﺑﺮای ﻧﻈﺎم .ﺑﺎزی (Pcs.) Cs آن ﻫﻢ ﺑﺪﯾﻦوﺳﯿﻠﻪ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﻧﻈﺎم در ﺑﺮاﺑﺮِ ﻇﻬﻮر آن اﯾﺪه ﺳﺮﮐﻮبﺷﺪه در ﻧﻈﺎمِ ، ﻣﯽﮐﻨﺪ . ﻧﻘﻄﻪ ﻋﺰﯾﻤﺘﯽ ﺑﺮای ،اﯾﻦ اﯾﺪه ﯾﺎ ﮐﻨﺸﻬﺎی اﺣﺘﻤﺎﻟﯽِ ﻣﻮﺟﻮد ، ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﺪ .ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ
۱۱ -metapsychological 12 -love-impulse
. اﺿﻄﺮاﺑﯽ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺑﻪ واﻗﻊ ﮐﺎﻣﻼً آزاد و ﺑﯽﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪه اﺳﺖ ،اﺳﺖ ۱۳ اﻧﺘﺸﺎرِ اﺿﻄﺮاب ـ ﺗﺄﺛﺮ رﻧﺞ ۱۴ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﮐﻮدﮐﯽ ﮐﻪ از ﻧﻮﻋﯽ ﺣﯿﻮان ﺗﺮﺳﯽِ ﺑﯽدﻟﯿﻞ ، ﻓﯽاﻟﻤﺜﻞ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ، اﺿﻄﺮاب را ﺗﺤﺖ دو ﺷﺮط و ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ :اول ، ﻣﯽﺑﺮد و دوم وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ آن ﺣﯿﻮاﻧﯽ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ، ﮐﺸﺶِ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺳﺮﮐﻮبﺷﺪهاش ﺷﺪت ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ از آن ﻣﯽﺗﺮﺳﺪ .اﯾﺪه ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ در ﻣﻮردی ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪای ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ از آن راه ﻋﺒﻮری از Ucs ﻧﻈﺎمِ Cs .ﺑﻪ ﻧﻈﺎم ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﻣﻨﺒﻊِ ﺧﻮدﺑﺴﻨﺪه اﻧﺘﺸﺎر ،و در ﻣﻮردی دﯾﮕﺮ ، .وﺟﻮد دارد Cs اﺿﻄﺮاب ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ .ﮔﺴﺘﺮش اﺳﺘﯿﻼی ﻧﻈﺎم .ﻋﻤﻮﻣﺎً در اﯾﻦ واﻗﻌﯿﺖ ﺑﺮوز ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ اوﻟﯿﻦ وﺟﻪ از اﯾﻦ دو وﺟﻪ ﺗﺤﺮﯾﮏ اﯾﺪه ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ]ﯾﻌﻨﯽ وﺟﻪ ﺷﺪت ﯾﺎﻓﺘﻦ ﮐﺸﺶ[ﻫﺮﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﺎﯾﺶ را ﺑﻪ دوﻣﯽ ]ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺮس از ﺣﯿﻮان[ﻣﯽدﻫﺪ .آن ﮐﻮدک ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﻃﻮری رﻓﺘﺎر ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﻫﯿﭻوﻗﺖ اﺷﺘﯿﺎق و ﻣﯿﻞ ﺷﺪﯾﺪی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺪرش ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﮔﻮﯾﺎ ﺗﺮﺳﺶ از آن ﺣﯿﻮان ﺗﺮﺳﯽ واﻗﻌﯽ ،اﺳﺖ و در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﮐﺎﻣﻼً از ﺷﺮِ آن ﺧﻼص ﺷﺪه ﺑﻮده اﺳﺖ ــ ﻟﯿﮑﻦ اﯾﻦ ﺗﺮس از ﺣﯿﻮان ﻣﺬﮐﻮر دﻗﯿﻘﺎً ﺗﺮﺳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻧﻮﻋﯽ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻏﺮﯾﺰیِ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺗﻐﺬﯾﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ .اﯾﻦ ﺗﺮس ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺷﺪﯾﺪ و اﻏﺮاقﺷﺪهاش ﺑﺎ ﻧﻔﻮذ و ﺗﺄﺛﺮاﺗﯽ ﺟﻮر Cs درﻣﯽآﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﻈﺎم ، اﯾﻦ ﺗﺄﺛﯿﺮ اﻏﺮاقﺷﺪه ، .ﺑﺎﯾﺪ از ﻫﻤﻪ آن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ .ﻋﻼوه ﺑﺮ آن Ucs اﺷﺘﻘﺎق اﯾﻦ ﺗﺮس از ﻧﻈﺎم ، .را ﻓﺎش ﻣﯽﮐﻨﺪ ــ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ در ﻣﺮﺣﻠﻪ دوم ﻫﯿﺴﺘﺮیِ اﺿﻄﺮاب Cs ﭘﺲ زدنِ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻧﻈﺎمِ . ﻣﻨﺠﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ ۱۵ .ﺑﻪ ﺻﻮرتﺑﻨﺪی ـ ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ، ﻫﻤﺎن ﻣﮑﺎﻧﯿﺰم ﮐﺎرﺑﺴﺘﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ .ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﯿﻢ ،ﺧﯿﻠﯽ زود ﺳﺮﮐﻮب ﻫﻨﻮز ﮐﺎﻣﻞ ﻧﺸﺪه و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻫﺪﻓﯽ دورﺗﺮ اﺳﺖ و آن را در ﺳﺪ ﮐﺮدنِ ﺗﻮﺳﻌﻪ اﺿﻄﺮاب .ــ وﯾﺮاﺳﺘﺎر «ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻮم» اﺿﻄﺮاﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از اﯾﺪه ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ اﺳﺖ ]ﯾﻌﻨﯽ ، ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ [ .اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ﮐﻠﯿﺖ ﭘﯿﺮاﻣﻮنِ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ اﯾﺪه ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﺑﻪ ﺗﻮﻓﯿﻖ ﻣﯽرﺳﺪ و ﺑﺎ ﺷﻮر و ﺣﺪﺗﯽ ﺧﺎص ﻣﻌﻄﻮف و دﻟﺒﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد و از ﻫﻤﯿﻦ رو ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮ ﻣﻨﺘﻬﺎ درﺟﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ، ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﺑﺎﺷﺪ .ﺗﺤﺮﯾﮏ ﻫﺮ ﮐﺪام از ﻧﻘﺎط در اﯾﻦ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺑﯿﺮوﻧﯽ و در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ،ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻧﺎﭼﯿﺰ اﺿﻄﺮاب ﺷﻮد ، ﭘﯿﻮﻧﺪش ﺑﺎ اﯾﺪهﺟﺎﻧﺸﯿﻦ آن ، ﻣﻨﺰﻟﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪای از ﻣﺎﻧﻊ اﯾﺠﺎد ﮐﺮدن در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻓﺰاﯾﺶِ ﺑﺴﻂ اﺿﻄﺮاب ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد
۱۳ -anxiety-affect 14 -animal phobia 15 -substitutive-formation
ﻫﻢ ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ ﮔﺮﯾﺰ ﺗﺎزهای ﺑﻪ ﺑﺨﺸﯽ از دﻟﺒﺴﺘﮕﯽِ رواﻧﯽِ ]ﭘﯿﺶآﮔﺎه ــ وﯾﺮاﺳﺘﺎر اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ [ . ﭘﺲزﻧﯿﻬﺎی )ﺿﺪ ﮐﺎﺗﺎﮐﺴﯿﺴﻬﺎی (ﺣﺴﺎس ﮔﻮش ﺑﻪ ،اﯾﺪه ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺗﺮس ، ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ و دﻗﯿﻘﺘﺮ آن ﮐﻪ ﭘﺲ زدن ﮐﺎرﮐﺮد ﻣﮑﺎﻧﯿﺰﻣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻣﻨﺰوی ، زﻧﮓ را ﻣﺴﺘﻘﺮ ﻣﯽﺳﺎزد ﮐﺮدن اﯾﺪه ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ و ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺮدن از آن در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺤﺮﯾﮑﺎت ﺟﺪﯾﺪ ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ .اﯾﻦ دوراﻧﺪﯾﺸﯿﻬﺎ و اﺣﺘﯿﺎﻃﻬﺎ ]درﻣﻘﺎﺑﻞ اﺑﮋه ﺑﯿﺮوﻧﯽِ ﺗﺮس [ﺑﻪ ﻃﻮر ﻃﺒﯿﻌﯽ از اﯾﺪه ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﻓﻘﻂ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﯿﺠﺎﻧﺎﺗﯽ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ادراک از ﺑﯿﺮون ﺑﻪ اﯾﺪه ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﻣﯽرﺳﻨﺪ؛ اﯾﻦ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﻣﺴﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺎ ، دوراﻧﺪﯾﺸﯿﻬﺎ ﻫﯿﭻﮔﺎه در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﯿﺠﺎن ﻏﺮﯾﺰی ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ اﯾﺪه ﺳﺮﮐﻮبﺷﺪه ﺑﻪ اﯾﺪه ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﻣﯽرﺳﺪ .از ﻫﻤﯿﻦ رو ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﯾﺪه ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای اﯾﻦ دوراﻧﺪﯾﺸﯿﻬﺎ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻧﻤﯽاﻓﺘﻨﺪ و ، رﺿﺎﯾﺖﺑﺨﺶ ﺑﺮ ﻧﻤﺎﯾﺶِ اﯾﺪه ﺳﺮﮐﻮبﺷﺪه ﻣﺴﺘﻮﻟﯽ ﻧﮕﺸﺘﻪ آن اﺑﺰار دﻓﺎﻋﯽای ، ﻗﺎدر ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﮐﺎﻣﻞ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ .ﺑﺎ ﻫﺮ اوجﮔﯿﺮیِ ﻫﯿﺠﺎنِ ﻏﺮﯾﺰی ﮐﻪ ﮔﺮداﮔﺮد اﯾﺪه ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ را ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﯿﺮون ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺟﻬﺖ دﻫﻨﺪ .ﺑﻨﺎی ﮐﺎﻣﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﯿﻮهای ﻣﺸﺎﺑﻪ در ﻧﻮع دﯾﮕﺮی از روانﻧﮋﻧﺪی ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺮس ﺑﯽدﻟﯿﻞ )ﻓﻮﺑﯿﺎ ( ﻧﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ .ﮔﺮﯾﺰ از دﻟﺒﺴﺘﮕﯽِ آﮔﺎه ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﯾﺪه ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ در ﭘﺮﻫﯿﺰﻫﺎ و ﻃﺮد ﮐﺮدﻧﻬﺎ و ﻣﻤﻨﻮﻋﯿﺎﺗﯽ ﻣﺘﺠﻠﯽ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ از ﻃﺮﯾﻖِ آﻧﻬﺎ ﻫﯿﺴﺘﺮیِ اﺿﻄﺮاب را ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻣﯽدﻫﯿﻢ . در ﻫﻨﮕﺎم ارزﯾﺎﺑﯽ ﮐﻞ اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻮم ﻋﻤﻞ و اﺛﺮِ ﻣﺮﺣﻠﻪ دوم را در Cs ﻣﻘﯿﺎﺳﯽ وﺳﯿﻌﺘﺮ ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﻨﺪ .در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻈﺎم .اﯾﻦﮔﻮﻧﻪ از ﺧﻮﯾﺶ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ، اﯾﺪه ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ از ﻋﻤﻞ ﭘﺲزدن ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻬﺮه ﻣﯽﺟﻮﯾﺪ از ﺧﻮﯾﺶ ،ﺑﻪ واﺳﻄﻪ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽِ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ اﯾﺪه ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ، دﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻇﻬﻮر اﯾﺪه ﺳﺮﮐﻮبﺷﺪه ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد .ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﯾﯽ ﺻﻮرتﺑﻨﺪی Cs اﯾﺪهﻫﺎی ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ را ﺑﯿﺸﺘﺮ اداﻣﻪ داده اﺳﺖ .در ﺿﻤﻦ ﺑﺎﯾﺪاﻓﺰود ﮐﻪ ﻧﻈﺎمِ .ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﻀﺎی ﮐﻮﭼﮑﯽ را در اﺧﺘﯿﺎر داﺷﺖ ﮐﻪ ﮐﺸﺶ ﻏﺮﯾﺰی ﺳﺮﮐﻮبﺷﺪه در آن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮ ﺑﻪ ﮐﻠّﯿﺖ ﺳﺎﺧﺘﺎرِ ﻓﻮﺑﯿﺎﯾﯽِ ،اﯾﺪه ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ؛ ﻟﯿﮑﻦ در ﻧﻬﺎﯾﺖ اﯾﻦ ﺟﺰﯾﺮه ﻧﻔﻮذ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻣﯽﺗﻮان ﺑﺮ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی ، ﺑﯿﺮون ﮔﺴﺘﺮش ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ .ﻋﻼوه ﺑﺮ آن ﻣﮑﺎﻧﯿﺰم دﻓﺎﻋﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﺮون اﻓﮑﻨﺪنِ ]ﺗﺮس [ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻄﺮی ﻏﺮﯾﺰی ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﺧﻄﺮِ ﺑﺴﻂ و ﺗﻮﺳﻌﻪ اﺿﻄﺮاب (ego) اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ .ﺧﻮد و ، ﺗﻬﺪﯾﺪش ﻣﯽﮐﻨﺪ و اﯾﻦ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻧﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﮐﺸﺸﯽ ﻏﺮﯾﺰی ﺑﻠﮑﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﻧﻮﻋﯽ ادراک اﺳﺖ آن ،از اﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد ﻗﺎدر ﺷﺪه اﺳﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ اﯾﻦ ﺧﻄﺮ ﺑﯿﺮوﻧﯽ واﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ
، ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت اﺟﺘﻨﺎﺑﯽ ﻓﻮﺑﯿﺎﯾﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﻮد .در اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ،ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻘﻼﯾﯽ ﺑﺮای ﮔﺮﯾﺰ ، ﺳﺮﮐﻮب در ﻣﻮردی ﺧﺎص ﻣﻮﻓﻘﯿﺖآﻣﯿﺰ ﺑﻮده اﺳﺖ :ﺗﺎ ﺣﺪودی اﻧﺘﺸﺎر اﺿﻄﺮاب ﻣﻬﺎر ﻣﯽﺷﻮد ﺗﻘﻼ ﺑﺮای ﮔﺮﯾﺰ ، ﻟﯿﮑﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻗﯿﻤﺖ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮدن ﺷﺪﯾﺪ و ﻏﻠﯿﻆ آزادی ﺷﺨﺼﯽ .ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﯾﺰ ﻓﻮﺑﯿﺎﯾﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن ، و ﻋﻠﯽرﻏﻢ ﻫﻤﻪ اﯾﻨﻬﺎ ، از ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﻏﺮﯾﺰه ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﯽﻧﺘﯿﺠﻪ اﺳﺖ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ . ﺑﯿﺸﺘﺮ آﻧﭽﻪ در ﻫﯿﺴﺘﺮیِ اﺿﻄﺮاب ﮐﺸﻒ ﮐﺮدهاﯾﻢ در ﻣﻮرد دو ﻧﻮع روانﻧﮋﻧﺪی دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﻣﻌﺘﺒﺮ اﺳﺖ .از ﻫﻤﯿﻦ رو ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ ﺑﺤﺜﻤﺎن را ﻣﺤﺪود ﮐﻨﯿﻢ ﺑﻪ ﻧﻘﺎط ﺗﻔﺎوت آﻧﻬﺎ و ﻧﻘﺸﯽ ﮐﻪ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽِ ﻏﺮﯾﺰیِ اﯾﺪه ﺳﺮﮐﻮبﺷﺪه ﺑﻪ ، ﻋﻤﻞ ﭘﺲ زدن اﯾﻔﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ .در ﻫﯿﺴﺘﺮیِ ﺗﺒﺪﯾﻠﯽ ﺧﻠﺠﺎن ﻋﻼﻣﺖ ﺑﯿﻤﺎری ﺑﺪل ﺷﺪه اﺳﺖ .در اﻣﻮری ﮐﻪ اﯾﺪه ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﺨﻠﯿﻪ در ﺧﻠﺠﺎن Cs ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ از اﻋﻤﺎل ﻓﺸﺎر ﺑﺮ ﻧﻈﺎم .ﺻﺮفﻧﻈﺮ ﮐﻨﺪ ــ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺸﻬﺎ و ﺳﻮءاﻻت ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﯽ وﯾﮋه ﻫﯿﺴﺘﺮی اﺧﺘﺼﺎص ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ .در ﻫﯿﺴﺘﺮیِ ﺗﺒﺪﯾﻠﯽ Cs ﻧﻘﺸﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﻞِ ﭘﺲ زدن ﺑﺮ ﻋﻬﺪه دارد و از ﻧﻈﺎم واﺿﺢ اﺳﺖ و ، .آﻏﺎز ﻣﯽﺷﻮد (Pcs.) در ﺻﻮرتﺑﻨﺪیِ ﻋﻼﻣﺖ ﺑﯿﻤﺎری ﻣﺘﺠﻠﯽ ﻣﯽﺷﻮد .ﭘﺲ زدن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽﮔﯿﺮد ﭼﻪ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺗﻤﺮﮐﺰ ،ﮐﻪ در ﮐﻠّﯿﺖ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ رواﻧﯽ ﻣﻮرد ﺑﻌﺪی ﻗﺮار دارد ،ﺑﺨﺸﯽ از ﺑﺎزﻧﻤﺎﯾﯽ ﻏﺮﯾﺰی ﺷﺮط ، ﯾﺎﻓﺘﻦ را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ .ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺎس ﺑﺨﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻼﻣﺖ ﺑﯿﻤﺎری اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه ﺗﺠﻠﯽ ﻗﺼﺪ و ﻧﯿﺖ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﮐﺸﺶ ﻏﺮﯾﺰی را ﺑﺮآورده ﻣﯽﮐﻨﺪ و اﯾﻦ ﻋﻤﻞ اﺛﺮی ﮐﻤﺘﺮ از Cs ﺗﻘﻼﻫﺎی دﻓﺎﻋﯽ ﯾﺎ ﮐﻮﺷﺸﻬﺎی ﻃﺎﻗﺖﻓﺮﺳﺎی ﻧﻈﺎم ﺑﻪ ، .ﻧﺪارد؛ از ﻫﻤﯿﻦ رو ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﺨﺶ ،و ﻣﺎﻧﻨﺪ اﯾﺪه ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ در ﻫﯿﺴﺘﺮی اﺿﻄﺮاب ۱۶ ﺣﺪ ﻧﻬﺎﯾﺖ و ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﻣﻌﻄﻮف ﻣﯽﺷﻮد از ﻫﺮ دو ﺳﻮ ﺣﻔﻆ ﻣﯽﺷﻮد .از اﯾﻦ ﭘﯿﺸﺎﻣﺪ ﺑﯽدرﻧﮓ ﻣﯽﺗﻮان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﻘﺪار اﻧﺮژیای ﺻﺮف ﻋﻤﻞ ﺳﺮﮐﻮب ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭼﻨﺪان ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﻧﺮژی ﻣﻌﻄﻮف ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺑﯿﻤﺎری Cs.ﮐﻪ ﻧﻈﺎم ﻧﯿﺴﺖ .ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﺳﺘﻘﺎﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺳﺮﮐﻮب اﺳﺖ و ﺑﺮآورد ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﭘﺲ دو ﻣﻮرد ذﯾﻞ از ﻋﻼﻣﺖ ﺑﯿﻤﺎری ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ :ﻫﻢ ﻋﻤﻞ ﭘﺲ زدن و ﻫﻢ ،زدن ﺻﺮف ﮐﻨﺪ . .ﮐﻪ در ﻋﻼﻣﺖ ﺑﯿﻤﺎری ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺷﺪه اﺳﺖ Ucsدﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﻏﺮﯾﺰی ﺑﺮآﻣﺪه از ﻧﻈﺎم ﻻزم اﺳﺖ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ، ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ روانﻧﮋﻧﺪﯾﻬﺎی وﺳﻮاﺳﯽ را ﻣﻮرد ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﯿﻢ را ﺑﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﺸﺎﻫﺪات ﭘﯿﺸﯿﻨﻤﺎن اﺿﺎﻓﻪ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ در اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺲزدﻧﯽ ﻧﺎﺷﯽ از
۱۶ -hypercathect
Cs ﻧﻈﺎم ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ ، ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺑﻪ ﭘﺲزﻣﯿﻨﻪ وارد ﻣﯽﺷﻮد .ﭘﺲزدن ، . ﻧﺎﺷﯽ از اوﻟﯿﻦ ﺳﺮﮐﻮب اﺳﺖ .اﯾﻦ ﺻﻮرتﺑﻨﺪی ـ ، ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ ۱۷ ﺻﻮرتﺑﻨﺪی ـ واﮐﻨﺶ اﯾﺪه ﺳﺮﮐﻮبﺷﺪه ﻧﻔﻮذ ﻣﯽﮐﻨﺪ .ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮان ، واﮐﻨﺶ ﺑﻌﺪﺗﺮ ﻧﻘﻄﻪای ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ از آن ﻃﺮﯾﻖ ﺟﺮأت ﺑﻪ ﺧﺮج داد و اﯾﻦ ﮔﻤﺎن را ﭘﯿﺶ ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﻋﻤﻞ ﭘﺲ زدن و ﻓﻘﺪان ﺗﺨﻠﯿﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻤﻞ و اﺛﺮ ﺳﺮﮐﻮب در ﻫﯿﺴﺘﺮی اﺿﻄﺮاب و روانﻧﮋﻧﺪی وﺳﻮاﺳﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻤﺘﺮ از ۱۸٫ﻫﯿﺴﺘﺮی ﺗﺒﺪﯾﻠﯽ ﻣﻮﻓﻖ اﺳﺖ اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪای اﺳﺖ از :
Sigmund Freud, “The Unconscious” (1915), On Metapsychology, Ed. James Strarchey, The Penguin Frued Library, Vol 11, London: Penguin, 1991 .
١٧-reaction -formation (، دوﺑﺎره ﻣﻮرد ۱۹۲۶) -ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺑﺨﺶ ﺣﺎﺿﺮ را ﻓﺮوﯾﺪ در ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻣﻤﻨﻮﻋﯿﺎت، ﻋﻼﺋﻢ ﺑﯿﻤﺎری و اﺿﻄﺮاب ١٨ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻗﺮار داده اﺳﺖ .ــ وﯾﺮاﺳﺘﺎر اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ.
